Mélancolique Anonyme - Soprano, Diam's

— Bonsoir à toutes et à tous.

Bienvenue à notre réunion hebdomadaire des

mélancoliques anonymes.

Réservons un accueil particulièrement chaleureux aux

nouveaux, pour qui ça n’a certainement pas été facile de venir jusqu'à nous.

Nous allons débuter cette réunion par un témoignage.

Qui veut se lancer?

— Moi

— Toi?

Et bien nous t'écoutons…

— Merci

Bonsoir je m’appelle Saïd (Bonsoir Saïd!)

J’ai 27 ans et j’suis mélancolique

J’suis de ces artistes qui écrivent leur vie

Comme on laisse une dernière lettre près d’une boite de Prozac vide

Ça a été très difficile pour moi de venir ici

D’accepter ma dépendance à la mélancolie

Le déclic a été de voir ma mère

Recracher en larme tous ce qu’elle a bu de mes bouteilles à la mer

Je m’en veux de la voir si triste

Alors qu’elle n’a jamais été la lame de mes cicatrices

Ni personne de ma famille d’ailleurs

Mais leur tailleur est noir à chaque fois qu’ils écoutent mes disques

J’ai pris le risque de faire de la musique

D'étaler ma vie au public pour soigner un mal de vivre

Je prends conscience de mon égoïsme

Quand je vois comment ils subissent le succès de mes lyrics

Je remplis mes vers de rimes mélancoliques

Et ma voix frise le coma éthylique sur-rythmique

J’aime la pression qui mousse mes thèmes

Un ivrogne qui s’empègue avec des packs de peines

Car j’ai trouvé mon bonheur en chantant mes malheurs

Réappris à rire à travers mes pleurs

Mais j’réalise que j’fais du mal à ceux que j’aime

Depuis que j’bois des verres de mélancolie pour être moins triste

Réappris à vivre en étant sous terre

Retrouvé mon coeur après l’avoir eu en pierre

Pour ma famille, je suis

Chez les mélancoliques anonymes

Au début j’rappais pas pour en vivre

On rappait tous dans un bloc autour d’un poste pour le délire

J’partais en impro, j’enchaînais les mots

J’allumais le mic et ma bouche était un chalumeau

Je taffais mes jeux de mots, je ne dormais plus

Toutes mes nuits étaient blanches pour que mes feuilles ne le soit plus

Je faisais rire mes potes grâce au Petit Robert

Mais tout a changé depuis qu’on m’a volé le rôle de père

J’ai eu mal au point de vouloir me couper les veines

Fallait m’voir poser j’t’aime à la haine

Fallait entendre ma mère pleurer toute la nuit

À cause des coutumes qui ont poussé mon père à la polygamie

C’est vrai que j’suis sorti de l’ombre

Mais le monde est tellement stone que j’ne pouvais écrire que «La Colombe»

Plus tu grandis moins tu souris

Le temps souffle et détruit ces châteaux de sable qu’on avait construit

Vous savez aujourd’hui une femme m’a mis en cure

Depuis j’ai moins de degrés dans mon écriture

J’suis moins en état de tristesse

Mais j’fais toujours autant péter ce putain d’mélanco-test

Car j’ai trouvé mon bonheur en chantant mes malheurs

Réappris à rire à travers mes pleurs

Mais j’réalise que j’fais du mal à ceux que j’aime

Depuis que j’bois des verres de mélancolie pour être moins triste

Réappris à vivre en étant sous terre

Retrouvé mon coeur après l’avoir eu en pierre

Pour ma famille, je suis

Chez les mélancoliques anonymes

Chez les mélancoliques anonymes

— Merci beaucoup Saïd.

Merci pour ce témoignage.

Quelqu’un d’autre peut être

veut prendre la parole?

— Moi j’veux bien…

— Nous t'écoutons

Bonsoir j’m’appelle Mélanie (Bonsoir Mélanie!)

J’ai 26 ans et j’suis mélancolique aussi

J’suis de ces jeunes filles qui haïssent leur vie

Artiste malgré moi parce que les psys ont failli à leurs titre

Depuis toujours le mal de l’encre me démange

L’amour me manque mais me dérange alors je chante mes cicatrices

Jeune fille vive, guidée par de l’Exomil

Peu exotique comme avenir, donc dévouée à l'égotrip

Petite môme, je me réveille comme je rêve

Que je pourrais soigner mes peines, ici au Dôme de Marseille

Ouais je rêve de paix, loin de la parano

Ouais je rêve de «13», ouais je rêve Soprano!

— Est-ce que cette thérapie de groupe vous a aidé à soigner votre mélancolisme?

— Franchement ça m’a fait du bien le fait de voir que j'étais pas tout seul,

et le fait d’en parler en plus, c’est vrai que ça m’a fait beaucoup,

beaucoup d’bien

— Vous avez compris pourquoi vous étiez tombé dans la mélancolie?

— Vous savez, le monde il est tellement fou, les gens ils n’ont plus de valeurs,

y’a plus de gens… J’vois beaucoup de gens autour de moi qui touchent le fond,

et beaucoup de gens autour de moi qui n’ont plus rien à perdre,

moi ça me fais peur tout ça…

— Ça vous fait peur?

— Ça me fait vraiment peur, car y’a pas plus dangereux qu’une personne qui n’a

plus rien à perdre…

"Goedenavond iedereen.

Welkom op onze wekelijkse bijeenkomst van

anonieme melancholie.

Een bijzonder warm welkom aan

nieuwkomers, voor wie het zeker niet makkelijk was om bij ons te komen.

We gaan deze samenkomst beginnen met een getuigenis.

Wie wil er aan de slag?

- Mij

- Jij?

Nou, we luisteren...

- Dankjewel

Hallo mijn naam is Said (Hallo Said!)

Ik ben 27 en ik ben melancholisch

Ik ben een van die artiesten die hun leven schrijven

Zoals het achterlaten van een laatste letter naast een leeg Prozac-doosje

Het was erg moeilijk voor mij om hier te komen

Om mijn verslaving aan melancholie te accepteren

De trigger was om mijn moeder te zien

Spuugde in tranen alles uit wat ze uit mijn flessen naar de zee dronk

Het spijt me haar zo verdrietig te zien

Toen ze nooit het mes van mijn littekens was

Noch iemand in mijn familie wat dat betreft

Maar hun pak is zwart elke keer als ze naar mijn platen luisteren

Ik nam het risico om muziek te maken

Om mijn leven aan het publiek te verspreiden om de pijn van het leven te genezen

Ik besef mijn egoïsme

Als ik zie hoe zij het succes van mijn teksten ervaren

Ik vul mijn verzen met melancholische rijmpjes

En mijn stem grenst aan een overritmisch alcoholisch coma

Ik hou van de druk die mijn thema's doet schuimen

Een dronkaard die zich laat meeslepen met strafpakketten

Want ik vond mijn geluk door mijn ellende te zingen

Weer leren lachen door mijn tranen heen

Maar ik besef dat ik degenen van wie ik hou pijn doe

Sinds ik glazen melancholie drink om minder verdrietig te zijn

Opnieuw geleerd om ondergronds te leven

Ik heb mijn hart gevonden nadat ik het in steen had veranderd

Voor mijn familie ben ik

Onder melancholici anoniem

In het begin was ik niet aan het rappen voor de kost

We klopten allemaal in een blok rond een paal voor het delirium

Ik ging improviseren, ik ketende de woorden

Ik zette de microfoon aan en mijn mond was een fakkel

Ik werkte aan mijn woordspelingen, ik kon niet meer slapen

Al mijn nachten waren slapeloos, dus mijn bladeren waren slapeloos

Ik heb mijn vrienden aan het lachen gemaakt dankzij de Petit Robert

Maar alles is veranderd sinds ik beroofd werd van de rol van vader

Ik heb zo veel pijn gehad dat ik mijn polsen wilde doorsnijden

Had me moeten zien vragen dat ik van je hou om te haten

Had mijn moeder de hele nacht moeten horen huilen

Vanwege de gebruiken die mijn vader tot polygamie hebben gedreven

Het is waar dat ik uit de schaduw kwam

Maar de wereld is zo stoned dat ik alleen "La Colombe" kon schrijven

Hoe meer je groeit, hoe minder je lacht

De tijd blaast en vernietigt deze zandkastelen die we hebben gebouwd

Weet je, vandaag heeft een vrouw me in behandeling genomen

Aangezien ik minder diploma's heb in mijn schrijven

Ik ben minder in een staat van verdriet

Maar ik verpest deze verdomde melanco-test nog steeds even vaak

Want ik vond mijn geluk door mijn ellende te zingen

Weer leren lachen door mijn tranen heen

Maar ik besef dat ik degenen van wie ik hou pijn doe

Sinds ik glazen melancholie drink om minder verdrietig te zijn

Opnieuw geleerd om ondergronds te leven

Ik heb mijn hart gevonden nadat ik het in steen had veranderd

Voor mijn familie ben ik

Onder melancholici anoniem

Onder melancholici anoniem

"Heel erg bedankt Said.

Bedankt voor deze getuigenis.

iemand anders kan zijn

wil je spreken?

"Ik wil...

- We horen je

Hallo, mijn naam is Melanie (Hallo Melanie!)

Ik ben 26 en ik ben ook melancholisch

Ik ben een van die jonge meisjes die hun leven haten

Kunstenaar ondanks mezelf omdat psychiaters hebben gefaald in hun titel

Ik heb altijd de pijn gehad van jeukende inkt

Ik mis liefde, maar stoor me, dus ik zing mijn littekens

Levendig jong meisje, begeleid door Exomil

Beetje exotisch als toekomst, daarom gewijd aan de egotrip

Kleine jongen, ik word wakker alsof ik droom

Dat ik mijn verdriet kon genezen, hier in de Dôme de Marseille

Ja, ik droom van vrede, weg van paranoia

Ja, ik droom van "13", ja ik droom Soprano!

'Heeft deze groepstherapie je van je melancholie af geholpen?'

"Eerlijk gezegd, het gaf me een goed gevoel om te zien dat ik niet alleen was,

en het feit dat ik er meer over praatte, het is waar dat het me veel heeft gemaakt,

veel goeds

'Begrijp je waarom je in melancholie verviel?'

"Weet je, de wereld is zo gek, mensen hebben geen waarden meer,

er zijn meer mensen... Ik zie veel mensen om me heen die het dieptepunt bereiken,

en veel mensen om me heen die niets meer te verliezen hebben,

Ik ben bang voor dit alles...

"Bent het je bang?"

"Het maakt me echt bang, want er is niets gevaarlijker dan iemand die dat niet heeft"

niks te verliezen…