Walking In My Blue Jeans - Sophie B. Hawkins

In their lives,

love has hit her face

to save her heart from braking

into feeling

In your eyes,

joy gives way to pain

save your tears for the rain

visions stop at the ceiling

without each other

what would we be

we’ll long to feel free

and in our dreams

we see

what we need

I hardly recognize myself it’s such a strange thing

to find another woman walking in my blue jeans

I’ve come so far and I’ve been so long away

come home

I’m like a photograph whose image is still changing

and then the letter that i never sent to you explaining

all I want is a place for my heart to belong

In our lives,

we have weapons and cures for disease

and their right here in an instant that it takes us to concieve

without each other

where will we go

someday we will know

and if we want to

we will grow

closer and closer together

In hun levens,

liefde heeft haar gezicht geraakt

om haar hart te redden van het remmen

in gevoel

In jouw ogen,

vreugde maakt plaats voor pijn

bewaar je tranen voor de regen

visioenen stoppen bij het plafond

zonder elkaar

wat zouden we zijn?

we verlangen ernaar om ons vrij te voelen

en in onze dromen

wij zien

Wat we nodig hebben

Ik herken mezelf bijna niet, het is zo raar

om een ​​andere vrouw te vinden die in mijn spijkerbroek loopt

Ik ben zo ver gekomen en ik ben zo lang weg geweest

kom naar huis

Ik ben als een foto wiens beeld nog steeds verandert

en dan de brief die ik je nooit heb gestuurd met uitleg

alles wat ik wil is een plek waar mijn hart thuishoort

In onze levens,

we hebben wapens en geneeswijzen voor ziekten

en hun recht hier in een oogwenk dat het ons kost om zwanger te worden

zonder elkaar

waar zullen we heen gaan

ooit zullen we het weten

en als we willen

we zullen groeien

steeds dichter bij elkaar