Help Me Breathe - Sophie B. Hawkins

A silent woman parts her lips

To speak before she ought

She makes a cross of her emotions

And a panic of her thoughts

Out of her mouth she comes in rages

Like Vesuvius in heat

She runs ahead of her intentions

Though she’s programmed for defeat

By the hunger and the hatred

The prostitution of her nature

She has given and forgiven for to give her

Kunt forgave her

To the longing for a loving hand

Or fist or cock or spike

But you know you cannot reach her

'Til she’s taken back her life

A lonely child of fourteen

Finds her future in a drum

She plays for present day omissions

And for whom she must become

Out of her passion breaks the stillness

Of a solitary mind

A strict devotion to the rhythm

With a substitute for time

She looks out of her window

At the changes in the sky

She never wants to leave her sanctuary

Bedroom, books and lies

But she’s grown up on the outside

With an instinct for the pain

That drives the men inside her wild

And women wanting her insane

Both lovers bring their cameras

To the beach on New Year’s eve

They are expecting nothing other

Than to see what they believe

Four feet walking toward the lighthouse

In the freezing winter rain

She flashes stately in the distance

Humming her somnolent refrain

«You are here now, you are here now

There is nothing left to fear now

«With each step the sunk is sinking

Though the truth is less unclear now

They have won a thousand battles

They have wrung their own demise

Now they are standing still and weeping

For a love they can’t despise

A silent woman and a lonely child

Have nowhere else to go

But to the lighthouse in December

Before the New Year takes its toll

They have found inside each other

What they had lost within themselves

Now they are bonded to forever

In their search for something else

Generations like the water

Shape the face of every stone

A pedigree’s an invitation

To discover you’re alone

Out in the kitchen or the courtyard

Or the bedroom or the bank

It only takes a fateful moment

To become the one you thank

And light shall lift them

Higher and higher

And dreams shall carry them on

And loss shall lead them

To life’s final hour

Where death shall overcome

Een stille vrouw spreidt haar lippen

Om te spreken voordat ze zou moeten

Ze maakt een kruis van haar emoties

En een paniek van haar gedachten

Uit haar mond komt ze woedend

Zoals de Vesuvius in hete hitte

Ze loopt vooruit op haar bedoelingen

Hoewel ze is geprogrammeerd voor een nederlaag

Door de honger en de haat

De prostitutie van haar aard

Ze heeft gegeven en vergeven om haar te geven

Kunt vergaf haar

Naar het verlangen naar een liefdevolle hand

Of vuist of lul of spike

Maar je weet dat je haar niet kunt bereiken

Totdat ze haar leven terug heeft genomen

Een eenzaam kind van veertien

Vindt haar toekomst in een trommel

Ze speelt voor de huidige omissies

En voor wie ze moet worden

Uit haar passie breekt de stilte

Van een eenzame geest

Een strikte toewijding aan het ritme

Met een vervanging voor tijd

Ze kijkt uit haar raam

Bij de veranderingen in de lucht

Ze wil haar heiligdom nooit verlaten

Slaapkamer, boeken en leugens

Maar ze is opgegroeid aan de buitenkant

Met een instinct voor de pijn

Dat maakt de mannen in haar wild

En vrouwen die haar gek willen hebben

Beide geliefden brengen hun camera's mee

Naar het strand op oudejaarsavond

Ze verwachten niets anders

Dan om te zien wat ze geloven

Vier voet lopen in de richting van de vuurtoren

In de ijskoude winterregen

Ze flitst statig in de verte

Haar slaperig refrein neuriënd

"Je bent hier nu, je bent hier nu"

Er is nu niets meer om bang voor te zijn

"Bij elke stap zinkt de zinken"

Hoewel de waarheid nu minder onduidelijk is

Ze hebben duizend veldslagen gewonnen

Ze hebben hun eigen ondergang gewrongen

Nu staan ​​ze stil en huilen

Voor een liefde die ze niet kunnen verachten

Een stille vrouw en een eenzaam kind

Nergens anders naartoe kunnen gaan

Maar naar de vuurtoren in december

Voordat het nieuwe jaar zijn tol eist

Ze hebben in elkaar gevonden

Wat ze in zichzelf hadden verloren

Nu zijn ze voor altijd verbonden met

In hun zoektocht naar iets anders

Generaties houden van het water

Vorm het gezicht van elke steen

Een stamboom is een uitnodiging

Om te ontdekken dat je alleen bent

Buiten in de keuken of op de binnenplaats

Of de slaapkamer of de bank

Het duurt maar een noodlottig moment

Om degene te worden die je bedankt

En licht zal hen optillen

Hoger en hoger

En dromen zullen ze voortzetten

En verlies zal hen leiden

Naar het laatste uur van het leven

Waar de dood zal overwinnen