Ich wollte wie Orpheus singen - Söhne Mannheims

Ich wollte wie Orpheus singen

Dem es einst gelang

Felsen selbst zum Weinen zu bringen

Durch seinen Gesang

Wilde Tiere scharten sich

Friedlich um ihn her

Wenn er über die Saiten strich

Schwieg der Wind und das Meer

Meine Lieder, die klingen nach Wein

Und meine Stimme nach Rauch

Mag mein Name nicht Orpheus sein

Mein Name gefällt mir auch!

Meine Lyra trag‘ ich hin

Bring‘ sie ins Pfandleihhaus

Wenn ich wieder bei Kasse bin

Lös‘ ich sie wieder aus

Meine Lieder sing‘ ich Dir

Von Liebe und Ewigkeit

Und zum Dank teilst du mit mir

Meine Mittelmäßigkeit

Kein Fels ist zu mir gekommen

Mich zu hören, kein Meer!

Aber ich hab‘ dich gewonnen

Und was will ich noch mehr?!

Ik wilde zingen zoals Orpheus

Wie is er ooit geslaagd?

Zelf stenen laten huilen

door zijn zang

Wilde dieren stroomden toe

Rustig om hem heen

Toen hij de snaren streelde

Stil de wind en de zee

Mijn liedjes, ze klinken als wijn

En mijn stem voor rook

Moge mijn naam niet Orpheus zijn

Ik vind mijn naam ook leuk!

ik draag mijn lier

Breng haar naar het pandjeshuis

Als ik weer geld heb

Ik laat ze weer los

Ik zing mijn liedjes voor jou

Van liefde en eeuwigheid

En om je te bedanken, deel je met mij

mijn middelmatigheid

Er is geen steen naar mij toegekomen

om mij te horen, geen zee!

Maar ik heb je gewonnen

En wat wil ik nog meer?!