Антон - Смоки Мо, Грязный

Немного пасмурно сегодня — хуйня

Антон решал вопросы, трудно ли быть богом ему

И сколько стоит доза радости, если печаль не стоит ничего

И хочет ли он быть там, где всё решено

Собачьи глаза намокли каплями

Скулит душа, скребёт лапами

Полные пакеты папирос

Минеральная вода и письма с букетами роз

Собачьи глаза намокли каплями

Скулит душа, скребёт лапами

Полные пакеты папирос

Минеральная вода и письма с букетами роз

Куда течёт река и где берёт начало она?

На волнах, снимая мокрую одежду

Вперемешку с пеной и надеждами

К югу мокрой спиной, зачарованный

Снежной красотой стоял Антон, белым бархатом

Горы сверкали каратами там

Тот стоп-кадр плавно, так, как надо

Неторопливо снег таял, превращаясь во влагу

«Всё будет как обычно» — подумал он

Миллионы хлопьев спустят горы и утонет мечта

Сегодня днём судьба обещала Антону

Новые силы, все самые сильные стороны

Обнажённые тела на земле переплетались

Руки гладили пальцы, вонзив ногти в талию

Там, где мать смотрела фотографии детей

И вместе с ними копалась в хронике дней

Болеет Антон (замерзает), в городе дуют ветра

На порывах пьяный воздух изо рта

Кривые рельсы, стальные полосы

В окне вагона горит бардовый закат

У перрона полные дамы дарят за деньги то

Чего не хватает (хватило вчера)

А уже понедельник мается

Ольгино, остановка «Площадь Ленина»

Антон заснул ещё на «Удельной»

Как будто пьяный в стельку

Во сне его навестила тётя Вита

Мать, отец и друг Никита говорили слитно

Видно, трудный день был вчера, заметно это

Антон был дома, но в этом доме ветра

И как этот чёртов мир станет моим

Если меня может предать моя мать?

Куда мне деться от мутных глаз тех людей

Ведь я же вырос с ними?

И в чём причина злобы моей?

Дома из окна машины мелькали

Антон в городе теряет молодость

Его встречали гроздья пыльной рябины

Глаза детей невинных — будущих психов, объёбанных СПИДом

В сторону, где горели огнём шпили

Псы рычали в спину проезжавшему мимо Антону

Сколько лет этот город тонет под накипью?

В один момент он закроет глаза его

Куда течёт река и где берёт начало она?

Всё-таки вопросы мучали

На следующий день Антон уже выбрался в центр

Метр за метром прямо к храму,

Но сперва решил зайти в шаверму

В таких местах обычно прожигают время личности,

Но здесь было всё как-то нетипично

Слишком много спичек, слишком много салфеток для рук

Слишком много камер на стенах, и никого вокруг

Не было привычных глаз, пустых перечниц

Девиц в фартуках, пения певиц в динамиках

Паранойя окутала Антона в миг

Долбила по ушам «тик-тирик, тик»

Не буди, пока ещё не судим

Откуда эти вопли?

Голоса, капли, собачьи глаза намокли

Душа настойчиво тянула к храму,

Но обезображенное худое тело как-то сидело упрямо

Наверное, всё-таки трудно быть богом

И быть ли им вообще?

Богом быть зачем?

Антон запел (ла-ла-ла-ла-ла)

Я замерзаю, в городе дуют ветра

В городе летают пули, в любое время замерзает тело

Тема интересна, время кормит демонов

Время, где моя вера?

С утра я направлялся к храму,

Но под вечер опять заснул на 'Удельной'

А вот уже и вторник задаёт свой ритм

Как я мог убивать время, будучи сам убитым?

Полуукрытым, полуодетым, валявшимся у сцены

Меня будили пьяные бармены

Собачьи глаза намокли каплями

Скулит душа, скребёт лапами

Полные пакеты папирос

Минеральная вода и письма с букетами роз

Собачьи глаза намокли каплями

Скулит душа, скребёт лапами

Полные пакеты папирос

Минеральная вода и письма с букетами роз

Собачьи глаза намокли каплями

Скулит душа, скребёт лапами

Полные пакеты папирос

Минеральная вода и письма, письма, письма

Een beetje bewolkt vandaag - onzin

Anton loste vragen op, is het moeilijk voor hem om een ​​god te zijn

En hoeveel kost een dosis vreugde als verdriet niets kost

En wil hij zijn waar alles wordt beslist

Hondenogen nat van druppels

De ziel jankt, krabt met haar poten

Volle pakjes sigaretten

Mineraalwater en brieven met boeketten rozen

Hondenogen nat van druppels

De ziel jankt, krabt met haar poten

Volle pakjes sigaretten

Mineraalwater en brieven met boeketten rozen

Waar stroomt de rivier en waar ontspringt ze?

Op de golven, natte kleren uittrekken

Gemengd met schuim en hoop

Naar het zuiden met een natte rug, betoverd

Besneeuwde schoonheid stond Anton, wit fluweel

De bergen schitterden daar van karaat

Die freeze frame soepel, zoals het hoort

Langzaam smolt de sneeuw en veranderde in vocht

"Alles zal zoals gewoonlijk zijn", dacht hij.

Miljoenen vlokken zullen de bergen naar beneden halen en de droom verdrinken

Vanmiddag beloofde het lot Anton

Nieuwe krachten, alle sterkste kanten

Naakte lichamen op de grond verstrengeld

Handen die hun vingers streelden, hun nagels in hun middel groeven

Waar de moeder de foto's van de kinderen bekeek

En samen met hen dook ik in de kroniek der dagen

Anton is ziek (bevriest), de wind waait in de stad

Op vlagen dronken lucht uit de mond

Gebogen rails, stalen strips

Een bordeauxrode zonsondergang brandt in het autoraam

Op het perron geven volle dames voor geld

Wat ontbreekt (gisteren genoeg)

En maandag is al zwoegen

Olgino, stop "Lenin-plein"

Anton viel in slaap in Udelnaya

Als dronken als een inlegzool

Tante Vita bezocht hem in een droom

Moeder, vader en vriendin Nikita spraken samen

Dat het gisteren een zware dag was, is te merken, dat is te merken

Anton was thuis, maar dan in dit huis van de wind

En hoe deze verdomde wereld van mij zal zijn

Als mijn moeder me kan verraden?

Waar kan ik heen met de troebele ogen van die mensen

Ik ben tenslotte met hen opgegroeid?

En wat is de reden voor mijn woede?

Huizen flitsten uit het autoraam

Anton verliest zijn jeugd in de stad

Hij werd opgewacht door trossen stoffige lijsterbessen

De ogen van onschuldige kinderen - toekomstige psycho's geneukt met aids

Aan de kant waar de torenspitsen met vuur brandden

De honden gromden achter Anton langs

Hoeveel jaar is deze stad al aan het zinken onder het uitschot?

Het ene moment sluit hij zijn ogen

Waar stroomt de rivier en waar ontspringt ze?

Toch kwelden vragen

De volgende dag was Anton al in het centrum

Meter voor meter rechtstreeks naar de tempel,

Maar eerst besloot ik naar de shoarma te gaan

Op zulke plaatsen verbranden ze meestal de tijd van het individu,

Maar hier was alles op de een of andere manier atypisch

Te veel lucifers, te veel handdoekjes

Te veel camera's aan de muren en niemand in de buurt

Er waren geen bekende ogen, lege peperpotten

Meisjes in schorten, zangers zingen in luidsprekers

Paranoia omhulde Anton in een oogwenk

Bonsde op de oren "tic-tirik, tik"

Niet wakker worden, we oordelen nog niet

Waar komen deze schreeuwen vandaan?

Stemmen, druppels, hondenogen werden nat

De ziel trok aanhoudend naar de tempel,

Maar het misvormde dunne lichaam zat op de een of andere manier koppig

Het moet moeilijk zijn om een ​​god te zijn

En zouden ze dat überhaupt moeten zijn?

Waarom God zijn?

Anton zong (la-la-la-la-la)

Ik bevries, de wind waait in de stad

Kogels vliegen door de stad, het lichaam bevriest op elk moment

Het onderwerp is interessant, de tijd voedt de demonen

Tijd, waar is mijn geloof?

In de ochtend was ik op weg naar de tempel,

Maar 's avonds viel ik weer in slaap op 'Udelnaya'

En nu bepaalt dinsdag zijn ritme

Hoe kon ik de tijd doden terwijl ik zelf werd gedood?

Half bedekt, half gekleed, liggend bij het podium

Ik werd gewekt door dronken barmannen

Hondenogen nat van druppels

De ziel jankt, krabt met haar poten

Volle pakjes sigaretten

Mineraalwater en brieven met boeketten rozen

Hondenogen nat van druppels

De ziel jankt, krabt met haar poten

Volle pakjes sigaretten

Mineraalwater en brieven met boeketten rozen

Hondenogen nat van druppels

De ziel jankt, krabt met haar poten

Volle pakjes sigaretten

Mineraalwater en brieven, brieven, brieven