Джузеппе - Баста, Смоки Мо

Я разгоняю тоску до скорости Света.

Наверное нелепо, под одеялом — лето,

И вместо рэпа — плохо сведенное ретро.

Я ждал попутного ветра, ждал новостей.

Некуда бежать!

Снова с ней, снова снег словно смерть.

Такое немыслимо вынести,

Где же ты, спасительный выстрел?

Воспоминания, как регистры на старом органе —

Грани под разными углами.

Сводили с ума рассказы про Афган от пьяного дяди,

Туда же: «Все люди — гады», «Все телки — *ляди».

Пати мати их, ничего, кроме зевоты и апатии,

Ей непонятное пятно на помятое платье.

Я бы им выставил счет и еще немного бате,

Но все ушли, а бате уже давно плевать и…

Ему уже давно обесцветили и без того мрачную картинку,

Оставив замусоленную открытку с видами Рима.

Безразличная гримасса как ширма —

Он пил, всхлипывая конючил: «Прости меня, Ира».

Она смотрела на него из 82-го на фото.

Они вдвоем на фоне моря, он гасит водкой.

И это — лучший доктор, отвлекаясь лишь

На беспардонный соседкий топот.

Вера, успокойся.

Да, ты совсем замерзла.

К тому же, это скучно, — прыгать в сотый раз с небоскреба.

Очевидна причина слез и злобы.

Давай помолчим обреченно.

Девочка, им просто неповезло, и ты — не причем тут.

Спрячь душу в пашарпанный кофр

Акустический soul и плохо сваренный кофе.

Подводит итог на небе soldier,

Скоро утонет в высотках холодное солнце.

Спрячь душу в пашарпанный кофр

Акустический soul и плохо сваренный кофе.

Подводит итог на небе soldier,

Скоро утонет в высотках холодное солнце.

Из мятой пачки ускакала последняя сига,

И моя муза выдает лишь пьяные всхлипы.

Забыв обо всем, прикрыв глаза,

Передавая по волнам через восторженный зал.

Откуда им знать, (откуда им знать) о чем думаю я,

Перед тем, как лечь спать.

Уже дней пять.

Что ты творишь, 28-ая весна?

К чему ведешь?

Ну, дай хоть какой-то знак мне!

Дай мне в полной мере этот стимул!

Молю тебя!

Хочу почувствовать это в полную силу!

Сотка виски и медленный джаз в колонках…

Я почему-то вспомнил себя влюбленным ребенком.

Анька из параллельного класса,

Школьная дискотека.

Вопли на улице, танцы.

Если можно повторить, то готов еще раз.

«Привет», — на том конце такой нужный мне голос сорвался.

На дерево сыпался донор.

«Сдался», кто-то шипел злорадно.

Да и пошел он!

Посыл зашифрован этот, для сцен достоин.

Время пройдет и они увидят, кто чего стоит.

Продолжаю потому, что так живу.

Ровно срисовал то, что сегодня видел наяву.

Быть одному?

Плевать, уже оставляли!

Терял медали, мечтал о нервах из стали.

Ломал грани, не кулаками — стихами,

Обещал измениться родненькой маме.

«Проснись, сынок» — и, кажется, я просыпаюсь.

За безрассудную ненависть каюсь.

Мечтающий маленький мальчик —

Наверное, таким и останусь…

Прищуриваюсь, глядя на солнце и улыбаюсь.

Счастлив или пока просто пытаюсь, — не знаю.

Спрячь душу в пашарпанный кофр

Акустический soul и плохо сваренный кофе.

Подводит итог на небе soldier,

Скоро утонет в высотках холодное солнце.

Спрячь душу в пашарпанный кофр

Акустический soul и плохо сваренный кофе.

Подводит итог на небе soldier,

Скоро утонет в высотках холодное солнце.

Ik verspreid het verlangen naar de snelheid van het licht.

Waarschijnlijk belachelijk, onder de dekens - zomer,

En in plaats van rap - slecht gemengde retro.

Ik wachtte op een frisse wind, wachtend op nieuws.

Nergens om naartoe te rennen!

Weer met haar, weer is de sneeuw als de dood.

Dit is ondenkbaar

Waar ben je, schot aan het redden?

Herinneringen zijn als registers op een oud orgel -

Randen onder verschillende hoeken.

Ze vertelden gekke verhalen over Afghanistan van een dronken oom,

Ook daar: “Alle mensen zijn klootzakken”, “Alle vaarzen zijn *dame”.

Pati moeder hen, niets dan geeuwen en apathie,

Ze heeft een onbegrijpelijke vlek op haar verfrommelde jurk.

Ik zou ze factureren en een beetje meer baht,

Maar iedereen ging weg, en vader gaf er lange tijd niets om en...

Het toch al sombere beeld is voor hem al lang verkleurd,

Een bevuilde ansichtkaart achterlaten met uitzicht op Rome.

Een onverschillige grimas als een scherm -

Hij dronk en snikte: 'Vergeef me, Ira.'

Ze keek naar hem vanaf 82 op de foto.

Met z'n tweeën tegen de achtergrond van de zee blust hij met wodka.

En dit is de beste dokter, alleen afdwalend

Aan het schaamteloze burengekletter.

Geloof, kalmeer.

Ja, je hebt het helemaal koud.

Bovendien is het saai om voor de honderdste keer van een wolkenkrabber te springen.

De reden voor tranen en woede is duidelijk.

Laten we zwijgen.

Meid, ze hadden gewoon pech, en jij hebt er niets mee te maken.

Verberg je ziel in een pasharpan garderobe koffer

Akoestische soul en slecht gezette koffie.

vat de soldaat in de lucht samen,

De koude zon zal spoedig in de wolkenkrabbers wegzakken.

Verberg je ziel in een pasharpan garderobe koffer

Akoestische soul en slecht gezette koffie.

vat de soldaat in de lucht samen,

De koude zon zal spoedig in de wolkenkrabbers wegzakken.

De laatste witvis galoppeerde uit het verfrommelde pak,

En mijn muze laat alleen dronken snikken horen.

Alles vergeten, je ogen sluiten,

Over de golven door de enthousiaste zaal.

Hoe zouden ze weten, (hoe zouden ze weten) wat ik denk,

Voor het slapen gaan.

Het is al vijf dagen geleden.

Wat doe je, 28e lente?

Waar leid je naar toe?

Wel, geef me een teken!

Geef mij deze stimulans ten volle!

Ik smeek u!

Ik wil het ten volle voelen!

Whisky en slow jazz weven in de speakers...

Om de een of andere reden herinnerde ik me mezelf als een verliefd kind.

Anka van een parallelle klas,

Schooldisco.

Geschreeuw op straat, dansen.

Als je kunt herhalen, dan weer klaar.

"Hallo," - aan de andere kant, zo'n stem die ik nodig had, brak.

Een donor viel in een boom.

'Opgegeven,' siste iemand boosaardig.

Ja, en hij ging!

Dit bericht is gecodeerd, waardig voor de scènes.

De tijd verstrijkt en ze zullen zien wie wat waard is.

Ik ga door, want zo leef ik.

Exact gekopieerd wat ik vandaag in werkelijkheid zag.

Alleen zijn?

Maakt niet uit, al vertrokken!

Medailles kwijt, gedroomd van stalen zenuwen.

De randen breken, niet met vuisten - met verzen,

Hij beloofde zijn lieve moeder te veranderen.

"Word wakker, zoon" - en het lijkt erop dat ik wakker word.

Ik heb berouw voor roekeloze haat.

Dromende kleine jongen

Ik blijf waarschijnlijk zo...

Ik tuur, kijk naar de zon en glimlach.

Blij of gewoon proberen, ik weet het niet.

Verberg je ziel in een pasharpan garderobe koffer

Akoestische soul en slecht gezette koffie.

vat de soldaat in de lucht samen,

De koude zon zal spoedig in de wolkenkrabbers wegzakken.

Verberg je ziel in een pasharpan garderobe koffer

Akoestische soul en slecht gezette koffie.

vat de soldaat in de lucht samen,

De koude zon zal spoedig in de wolkenkrabbers wegzakken.