День первый - Смоки Мо

Мама, я хотел бы вернуться в день первый.

Чистый вой, сладкий сон в объятие Вселенной.

Мама, я хотел бы вернуться в день первый.

Нет, меня не смогут удержать эти стены.

Долгий путь домой, ели слышны шаги,

Лёгкий хруст от снега.

Долгий путь домой, и вокруг ни души —

Только я и небо, я и небо, я и небо, я и небо.

Ну вот и всё, дверь на пол прилегла с петель.

Хмель скулит, что мы тут живи, и что у нас тут день.

Малой, прости, но не приедет на рассвете мать.

Я не боялся боли, как смерти — боялся взрослым стать.

Сможешь ли ты обнять врагов, и уничтожить их?

Но увы, к Седьмому небу не поднимет этот ветхий, социальный лифт.

Душеньки в колыбелях тянуться к нам, им не дотянуться.

Входим в дом через загон, действуем без особых инструкций.

Я зеркало и отражение Троицы.

Клянусь, руки того напротив

Будут запачканы кровью только если он вскроется.

Давай уедем, я придам колесам вращение, эй!

Обладаем всем, чем обладает яркое воображение.

Повсюду горькую память отдадим на сожжение

— «Я люблю тебя», и эта фраза чиста как ангельское пение.

Появляемся снова в День Первый, в день Создания;

И не бойся, я готов без колебании в полном сознании.

Знаешь, я почти разгадал, как устроен мир.

Прости пойми, здесь нет ничьей вины.

Мама, я хотел бы вернуться в день первый —

Чистый ум и сладкий сон в объятьях Вселенной.

Мама, я хотел бы вернуться в день первый.

Нет, меня не смогут удержать эти стены.

Мама, я хотел бы вернуться в день первый —

Чистый ум и сладкий сон в объятьях Вселенной.

Мама, я хотел бы вернуться в день первый.

Нет, меня не смогут удержать эти стены.

Нет, нет…

Долгий путь домой, ели слышны шаги.

Лёгкий хруст от снега.

Долгий путь домой, и вокруг не души —

Только я и небо, я и небо, я и небо, я и небо.

Смоки Мо — День первый

Mam, ik wil graag terug naar de eerste dag.

Puur gehuil, zoete droom in de omhelzing van het Universum.

Mam, ik wil graag terug naar de eerste dag.

Nee, deze muren kunnen me niet vasthouden.

Lange weg naar huis, als je voetstappen hoort

Licht gekraak van de sneeuw.

Lange weg naar huis, en geen ziel in de buurt -

Alleen ik en de lucht, ik en de lucht, ik en de lucht, ik en de lucht.

Dat is alles, de deur lag uit zijn scharnieren op de grond.

Hop zeurt dat we hier wonen, en dat we hier een dagje hebben.

Kleintje, het spijt me, maar moeder komt niet bij zonsopgang.

Ik was niet bang voor pijn, zoals de dood - ik was bang om volwassen te worden.

Kun jij je vijanden omhelzen en vernietigen?

Maar helaas, deze afgeleefde, sociale lift zal niet naar de zevende hemel stijgen.

Lievelingen in wiegen reiken naar ons, ze kunnen niet bereiken.

We komen het huis binnen via de paddock, we handelen zonder speciale instructies.

Ik ben een spiegel en weerspiegeling van de Drie-eenheid.

Ik zweer het, zijn handen zijn tegenovergesteld

Ze worden alleen met bloed bevlekt als het wordt geopend.

Laten we gaan, ik laat de wielen draaien, hé!

We hebben alles wat een levendige fantasie heeft.

Overal geven we bittere herinnering om verbrand te worden

- "Ik hou van jou", en deze zin is zo puur als engelenzang.

We verschijnen weer op de eerste dag, op de dag van de schepping;

En wees niet bang, ik ben er zonder aarzeling in volledig bewustzijn klaar voor.

Weet je, ik had bijna door hoe de wereld werkt.

Het spijt me, het is niemands schuld.

Mam, ik zou graag terug willen naar de eerste dag...

Pure geest en zoete droom in de armen van het universum.

Mam, ik wil graag terug naar de eerste dag.

Nee, deze muren kunnen me niet vasthouden.

Mam, ik zou graag terug willen naar de eerste dag...

Pure geest en zoete droom in de armen van het universum.

Mam, ik wil graag terug naar de eerste dag.

Nee, deze muren kunnen me niet vasthouden.

Nee nee…

Lange weg naar huis, aten voetstappen worden gehoord.

Licht gekraak van de sneeuw.

Lange weg naar huis, en geen ziel in de buurt -

Alleen ik en de lucht, ik en de lucht, ik en de lucht, ik en de lucht.

Smokey Mo - dag één