The Toxic Salts - Slugdge

Maledictions spoken aloud from the slime-ridden scriptures

pages of abject text which eyes cannot decipher

strange visions appear in the poisonous fire

Payments paid in the blood of batrachian slaves cast into seering vats

Arise, luminous beings of vapour

now thralls in the servitude of the betrayer

Kneeling in murky waters, the soul now clean

Baptised and reborn;

his blood runs green

Sanity fades and reality melts away, before the gates of our lord

Tendrils emerge from an ocean of darkness, dragging his soul into the void

Take the ichor, the bitter taste of corruption

exist as an abomination

Until the death of the universe

A god amongst men all alone in his head

The same, yet alien, alone in the end, the king of the dead, the god amongst men

Elation marred by the realisation

Immortality has become a curse

a god desires nothing

for divinity is hell in the minds of the living

Once more into the breach;

gazing deep beyond the tides of oblivion

where the fundaments dance to the tune of gargantuan tenebrous gods

Crystalline sprites now forming before him

attemping to show him the mind of Mollusca

all spectrums of light visible in the scrying

confounded by new found perspectives on dying.

Vervloekingen hardop uitgesproken vanuit de met slijm bezaaide geschriften

pagina's met abjecte tekst die ogen niet kunnen ontcijferen

vreemde visioenen verschijnen in het giftige vuur

Betalingen betaald in het bloed van batrachiaanse slaven die in zienervaten werden gegoten

Sta op, lichtgevende wezens van damp

nu slaven in de dienstbaarheid van de verrader

Knielend in troebel water, de ziel nu schoon

Gedoopt en herboren;

zijn bloed kleurt groen

Gezond verstand vervaagt en de realiteit smelt weg, voor de poorten van onze heer

Ranken komen tevoorschijn uit een oceaan van duisternis en slepen zijn ziel de leegte in

Neem de ichor, de bittere smaak van corruptie

bestaan ​​als een gruwel

Tot de dood van het universum

Een god onder de mensen helemaal alleen in zijn hoofd

Dezelfde, maar toch vreemd, uiteindelijk alleen, de koning van de doden, de god onder de mensen

Opgetogenheid ontsierd door het besef

Onsterfelijkheid is een vloek geworden

een god verlangt niets

want goddelijkheid is de hel in de geest van de levenden

Nog een keer in de bres;

starend diep voorbij de getijden van de vergetelheid

waar de fundamenten dansen op de melodie van gigantische duistere goden

Kristallijne sprites vormen zich nu voor hem

in een poging om hem de geest van Mollusca te laten zien

alle spectrums van licht zichtbaar in de scrying

verward door nieuw gevonden perspectieven op sterven.