Putrid Fairytale - Slugdge

Corrupt ignobility adorned in pilfered gold

Conceived in sewage by insipid lords of old

Inbred degenerates languish in squalid halls

Impotent and superfluous, unable to uphold

The basic tennets of the creed

Usurpers vie to supersede

A tired waning hegemony, long bereft of majesty

Self-righteous justiciars desire to purify

A world of lies, that seeks to purge the earth and sky

Licentious seditionists;

gorge as your planet burns

From slime they came, and into slime they shall return

Praise the primordial poison pools that gave us form

To defy his decree, they dare to bite the hand that feeds

The custodians have become the abuser

Ignorant beings with arrogant ideas

They loose a hail of arrows

That scorch the eyes of all who gaze

But it won’t save them from the hell that waits

Mythologised transcendence, a paradise is lost

No deliverance from the dire cost

They’ve chosen the form of the destructor

More of slime than blood

Their planet torn asunder by plutonium

Mercury rising, the surface scorched

They descend like rats into the bowels of earth

Digging like roaches through a mire

Of their own self indulgence

Caught in a web of fate

Too bloodless to escape

No god can save you now

For they have no power here

Within these ashen crypts

Of suffering and despair

The flame ignited in its heart

A chain reaction tearing apart

Reaching the critical mass

The weapon of their futile vengeance

The eye, ablaze with radiance

That sears against your flesh

Dread rumbling in the deep

Signalling the impending death

Blinded by a caustic storm

The slamming of cyclopean doors

Held aloft the orb ignites

Nowhere to run now from the light

Now standing in the presence of a foe conceived by alien gods

Never again to feel the sun, it immolates you

The Lifeage of the universe, a wind that sweeps the world away

You feel the weight of every world bearing down on you

Corrupte onnozelheid getooid met gestolen goud

Verwekt in het riool door smakeloze heren van weleer

Inteelt degenereert wegkwijnen in smerige zalen

Machteloos en overbodig, niet in staat om te handhaven

De basisprincipes van het credo

Usurpers wedijveren om te vervangen

Een vermoeide tanende hegemonie, lang verstoken van majesteit

Zelfingenomen rechters willen zuiveren

Een wereld van leugens die de aarde en de lucht wil zuiveren

losbandige opruiers;

kloof terwijl je planeet brandt

Uit slijm kwamen ze, en in slijm zullen ze terugkeren

Prijs de oorspronkelijke gifpoelen die ons vorm gaven

Om zijn decreet te trotseren, durven ze de hand te bijten die voedt

De bewaarders zijn de misbruiker geworden

Onwetende wezens met arrogante ideeën

Ze verliezen een regen van pijlen

Die de ogen schroeien van iedereen die kijkt

Maar het zal ze niet redden van de hel die wacht

Gemythologiseerde transcendentie, een paradijs is verloren

Geen verlossing van de hoge kosten

Ze hebben de vorm van de destructor gekozen

Meer slijm dan bloed

Hun planeet verscheurd door plutonium

Mercurius stijgt, het oppervlak verschroeid

Ze dalen als ratten af ​​in de ingewanden van de aarde

Graven als kakkerlakken door een slijk

Van hun eigen verwennerij

Gevangen in een web van het lot

Te bloedeloos om te ontsnappen

Geen god kan je nu redden

Want ze hebben hier geen macht

Binnen deze asgrauwe crypten

Van lijden en wanhoop

De vlam ontstak in zijn hart

Een kettingreactie die uit elkaar scheurt

Het bereiken van de kritische massa

Het wapen van hun vergeefse wraak

Het oog, stralend van glans

Dat schroeit tegen je vlees

Vreselijk gerommel in de diepte

Signalering van de naderende dood

Verblind door een bijtende storm

Het dichtslaan van cyclopische deuren

omhoog gehouden ontbrandt de bol

Nergens om te vluchten voor het licht

Nu staande in de aanwezigheid van een vijand bedacht door buitenaardse goden

Nooit meer de zon voelen, hij verbrandt je

De levensduur van het universum, een wind die de wereld wegvaagt

Je voelt het gewicht van elke wereld op je drukken