Invertahate - Slugdge

A dark, defiling spectre from the wastes

Horrendous terror from the Tundras of Eurgh

His fringe encrusted with adamantine plates

A dripping maw of molten obsidian

The Grand Vizier to the Sultan of slime

Beholder of he whose face is the void

His name;

profane, the slug of revelation

his radula swallowing galaxies whole

Insane, derranged, personified negation

Drags infidels into the blackest of holes

Rhaexorog the lord of all protector of what lies beyond

the greatest of the chosen ones, anointed of the netherslugs

For us to see his glistening skin is to know true pain within the flames

ejected from his pneumastome, defender of the Mucus Throne.

For mortals cannot leave behind, their coils within this place confined

A paradise you’ll never know, for death is all the future holds

The Great Attractor of outer dark

Awaits beyond the light of the brightest stars

For an eternity his hunger grows

From spheres of chaos in the vast unknown

For war, for plague, famine and death

His tendrils stretched innumerable prongs

that rip and tear apart the fabric of worlds

depraved, his lust for annihilation

reduce star systems into ashes and dust

Voracious appetite for deconstruction

Fear the shaker of foundations

Harbinger of shadow show me the endless void

where all is sorrow when there is nought left to destroy.

Een duister, verontreinigend spook van het afval

Afschuwelijke terreur van de toendra's van Eurgh

Zijn pony ingelegd met adamantine platen

Een druipende muil van gesmolten obsidiaan

De grootvizier van de sultan van slijm

Aanschouwer van hij wiens gezicht de leegte is

Zijn naam;

profaan, de slak van openbaring

zijn radula slokt sterrenstelsels heel op

Krankzinnige, gestoorde, gepersonifieerde ontkenning

Sleept ongelovigen naar de zwartste gaten

Rhaexorog de heer van alle beschermer van wat daarachter ligt

de grootste van de uitverkorenen, gezalfd van de netherslugs

Als we zijn glinsterende huid zien, kennen we echte pijn in de vlammen

uit zijn pneumastome geworpen, verdediger van de slijmtroon.

Want stervelingen kunnen niet achterlaten, hun kronkels binnen deze plaats beperkt

Een paradijs dat je nooit zult kennen, want de dood is alles wat de toekomst in petto heeft

De Grote Aantrekker van het buitenste donker

Wacht voorbij het licht van de helderste sterren

Voor een eeuwigheid groeit zijn honger

Van sferen van chaos in het uitgestrekte onbekende

Voor oorlog, voor pest, hongersnood en dood

Zijn ranken strekten ontelbare tanden uit

die het weefsel van werelden scheuren en verscheuren

verdorven, zijn verlangen naar vernietiging

reduceer sterrenstelsels tot as en stof

Vraatzuchtige honger naar deconstructie

Vrees voor het schudden van fundamenten

Voorbode van schaduw laat me de eindeloze leegte zien

waar alles verdriet is als er niets meer te vernietigen is.