Kosmos - SKUBAS

Spogląda jak świat w oddali

Rozmywa się, lecz ciągle trwa

Nie ma go już w nim wcale

Choć przenieść się by tam chciał

Odkąd podąża w nieznane

Lśnią jego oczy złaknione

Nie zazna szczęścia wśród planet

Chłodnych niebieskich ciał

Zwiedził już cały kosmos

To co się mieni w otchłani

Niewielkie jest jak jego łza

Czas, który mierzył latami

Znika za mgławicą gwiazd

Odkąd podąża w nieznane

Lśnią jego oczy złaknione

Nie zazna szczęścia wśród planet

Chłodnych niebieskich ciał

Zwiedził już cały kosmos

Ziet eruit als de wereld in de verte

Het vervaagt, maar blijft bestaan

Het is er helemaal niet meer

Hoewel hij daar graag zou willen verhuizen

Sinds ik het onbekende in ben gegaan

Zijn hongerige ogen glanzen

Hij zal niet gelukkig zijn tussen de planeten

Koele blauwe lichamen

Hij heeft de hele kosmos al verkend

Wat glinstert in de afgrond

Het is klein als zijn traan

Tijd gemeten in jaren

Het verdwijnt achter de nevel van sterren

Sinds ik het onbekende in ben gegaan

Zijn hongerige ogen glanzen

Hij zal niet gelukkig zijn tussen de planeten

Koele blauwe lichamen

Hij heeft de hele kosmos al verkend