Золотое яблоко - Сказки

В стародавние времена жил-был царь.

Однажды послал он во все стороны глашатаев, которые стали кричать на всех площадях:

- Эй, люди!

Кто из вас лучше всех солжет, тому царь даст золотое яблоко!

Стали приходить к царю отовсюду.

Много людей перебывало, но никто не мог угодить царю.

Не признавал он ничьи слова ложью.

Никому яблоко не давал.

Пришел наконец к царю бедняк с большим кувшином в руке.

- Чего тебе надо?

- спросил царь.

- Здравствуй, царь!

- ответил бедняк.

- Я пришел получить свои деньги: ты ведь мне должен кувшин золота.

- Врешь ты, - ответил царь, - я тебе ничего не должен!

- Я вру?

Так дай мне золотое яблоко, коли я вру.

Понял царь его хитрость, стал отнекиваться:

- Нет, ты не врешь.

- А не вру, так плати долг.

Царь, видя, что лгун выиграл, ни слова не сказав, достал и дал бедняку золотое яблоко.

In de oudheid leefde er een koning.

Eens stuurde hij herauten in alle richtingen, die op alle pleinen begonnen te schreeuwen:

- Hoi mensen!

Wie van jullie liegt het beste van allemaal, de koning zal hem een ​​gouden appel geven!

Ze begonnen overal naar de koning te komen.

Veel mensen kwamen op bezoek, maar niemand kon de koning behagen.

Hij herkende niemands woorden als een leugen.

Hij gaf niemand een appel.

Eindelijk kwam er een arme man naar de koning met een grote kruik in zijn hand.

- Wat wil je?

vroeg de koning.

- Hallo, koning!

- antwoordde de arme man.

- Ik kwam mijn geld halen: je bent me een kruik goud schuldig.

- Je liegt, - antwoordde de koning, - Ik ben je niets verschuldigd!

- Ik lieg?

Dus geef me een gouden appel als ik lieg.

De koning begreep zijn sluwheid, begon te ontkennen:

- Nee, je liegt niet.

- En ik lieg niet, dus betaal de schuld.

De koning, die zag dat de leugenaar won, zonder een woord te zeggen, haalde eruit en gaf de arme man een gouden appel.