Sans compter - Sinik

Elle m’a appris ce qu'était l’amour

Le respect, la politesse et le partage

A fait de moi au fil des jours

Un militaire solitaire depuis le cartable

Et si demain la roue né-tour

Je dirai que loin d’elle le manque est palpable

Elle me protège aux pieds des tours

Est devenue ce que j’appelle mon gilet par balles

Accidenté de la vie, je l'écoutais sans rien dire

Ses convictions m’ont jamais déçu

Elle m’a appris à devenir ce que je suis un bonhomme

A mettre au monde mes ambitions sans jamais cé-su

Englouti dans ma routine de banlieusard

Obsédé par la misère, le procédé toujours engranger

Si demain j’meurs j’veux qu’on se rappelle qu’elle m’a aidée

Mais que cette conne m’a mis en danger, pourtant

Je l’aime un peu beaucoup, surtout à la folie

Aux pays des vautours, des contrôles de police

Je l’aime un peu beaucoup, surtout à la folie

Aux pays des vautours, des contrôles de police

A la folie, à la folie, à la folie

A la folie, à la folie, à la folie

Elle m’a appris ce qu'était l’honneur

Je voulais qu’elle se remémore un homme de principe

Elle est ma peine et mon bonheur

On s’est quitté, nous deux c’est mort, il en est ainsi

J’essayais d'être à la hauteur

Illusoire, j’imaginais que c'était facile

Même si la fin fait mal au coeur

C’est une histoire que je peux classer dans mes classiques

J’ai passé tout ma vie à l’aimer, été comme hiver

Ma demi fierté, pour elle on m’a fait perdre ma liberté

Minute de silence, ca crée des liens les origines

Et ce malgré le manque d’amour, le manque de finance

L’effet d’un braquos difficile à entrevoir

Depuis son blase à l’encre noir décore mon bras gauche

Je n’ai qu’une seule consigne, pour la défendre foncer tête baissée

Rien n’est plus dangereux qu’une bête blessée

Ulissien dans l'âme, musicien sans armes

Mais je l’aime ma rue des Bergères, rue des Bergères…

Ze leerde me wat liefde was

Respect, beleefdheid en delen

Maakte me in de loop van de dagen

Een eenzame soldaat uit de tas

En als morgen het wiel geboren-draai

Ik zal zeggen dat ver van haar het gemis voelbaar is

Ze beschermt me aan de voet van de torens

Werd wat ik mijn kogelvrij vest noem

Levensslachtoffer, ik luisterde naar hem zonder iets te zeggen

Zijn overtuigingen hebben me nooit teleurgesteld

Ze leerde me om te worden wat ik een goede man ben

Mijn ambities geboren laten worden zonder ooit te weten

Opgeslokt in mijn forenzenroutine

Geobsedeerd door ellende, plukt het proces altijd

Als ik morgen sterf, wil ik herinnerd worden dat ze me heeft geholpen

Maar die teef bracht me echter in gevaar

Ik vind het een beetje leuk, vooral gek

In het land van gieren, politiecontroles

Ik vind het een beetje leuk, vooral gek

In het land van gieren, politiecontroles

Tot waanzin, tot waanzin, tot waanzin

Tot waanzin, tot waanzin, tot waanzin

Ze leerde me wat eer was

Ik wilde dat ze zich een man van principes zou herinneren

Ze is mijn pijn en mijn geluk

We gingen uit elkaar, wij tweeën zijn dood, dus dat is het ook

Ik probeerde het waar te maken

Illusief, ik dacht dat het gemakkelijk was

Zelfs als het einde het hart pijn doet

Het is een verhaal dat ik kan indelen in mijn klassiekers

Ik heb mijn hele leven van haar gehouden, zomer en winter

Mijn halve trots, voor haar moest ik mijn vrijheid verliezen

Minuut stilte, het creëert links naar de oorsprong

En dit ondanks het gebrek aan liefde, het gebrek aan financiën

Het effect van een braquos moeilijk te voorzien

Sinds zijn zwarte inktvlek mijn linkerarm siert

Ik heb maar één instructie, om het te verdedigen, haast je halsoverkop

Niets is gevaarlijker dan een gewond dier

Ulissien in hart en nieren, ongewapende muzikant

Maar ik hou van mijn rue des Bergères, rue des Bergères...