P4 - Sinik

J’ai vu le jour là ou c’est crade

Vous savez ap, chanter ma vie je n’ai que ça

Docteur, est-ce que c’est grave?

La vie me fait des crasses…

J’m’en bas la race, moi j’ai des marques sur le poignet pour me soigner j'écris

des phrases

Je suis les traces… de mon équipe, et quand je crache ma poésie vous pouvez

dire que je suis trash

J’habite trop loin des plages

De la fusée pour m’amuser j’ai trouvé ça gratter ma plume au coin des pages

Bannis des classes, validé clash intolérant parce que la haine au premier rang

ma mis des places

Ma vie c’est aç, un mec de l’ombre parmi les flashs, issue d’un monde

artificiel Paris c’est falsh

Ma cité craque

J’ai mal au dos, la vie m'écrase

Lever les bras, je viens té-chan la vie des braves

Partis des caves

Se faire un nom parmi les blazes, toi tu n’as rien à raconter, ta rime est naze

C’est pas demain la veille que je quitterais la scène

Thérapie de groupe, de ma vie, de ma haine

Je saigne de l’encre noir, j’ai le devoir qui m’appelle

Tant que la plume est belle prix Nobel de la Peine

C’est pas demain la veille que je quitterais la scène

Thérapie de groupe, de ma vie, de ma haine

Je saigne de l’encre noir, j’ai le devoir qui m’appelle

Tant que la plume est belle prix Nobel de la Peine

J’ai besoin de zik pour être enivrer, kiffer, me livrer

Ecrire c’que j’ai à dire parce que la vie j’peux pas la piffrer

Ne faire que ça, j’kifferais

Chanter, spliffer, mon crâne est un code barre tellement cette pute de vie m’a

griffé

J’ai pris mon mal en patience, j’me suis rebiffer

Taffer n’est pas mon truc, je ne suis pas le type que tu peux briefer

Plutôt que sniffer, j'écrivais… des vers jetant des pierres dans la vitrine

de ma vie privée

J’abats les clichés, inutile de tricher

Mon vieux j’suis né pour etre en haut de l’affiche, pas pour m’afficher

Maintenant t’as pigé, c’est dans le fion qu’on te l’a niché

Normal pour un lascar que l’on a fiché

Le son est mixé, mon drapeau XL est fixé, image 91 millions de pixels

Chanteur attristé, en rébellion chez tout les disquaires, frère,

si j'écris pas j’ai les mains crispées

C’est pas demain la veille que je quitterais la scène

Thérapie de groupe, de ma vie, de ma haine

Je saigne de l’encre noir, j’ai le devoir qui m’appelle

Tant que la plume est belle prix Nobel de la Peine

C’est pas demain la veille que je quitterais la scène

Thérapie de groupe, de ma vie, de ma haine

Je saigne de l’encre noir, j’ai le devoir qui m’appelle

Tant que la plume est belle prix Nobel de la Peine

C’est pas demain la veille que je quitterais la scène

Thérapie de groupe, de ma vie, de ma haine

Je saigne de l’encre noir, j’ai le devoir qui m’appelle

Tant que la plume est belle prix Nobel de la Peine

C’est pas demain la veille que je quitterais la scène

Thérapie de groupe, de ma vie, de ma haine

Je saigne de l’encre noir, j’ai le devoir qui m’appelle

Tant que la plume est belle prix Nobel de la Peine

Ik zag de dag waar het vies is

Je weet wel ap, zing mijn leven, dat is alles wat ik heb

Dokter, is het ernstig?

Het leven geeft me vuil...

Ik ben in de race, ik heb vlekken op de pols om me te behandelen, ik schrijf

zinnen

Ik treed in de voetsporen... van mijn team, en als ik mijn poëzie uitspuug, dan kan dat

zeg dat ik afval ben

Ik woon te ver van de stranden

Raket voor de lol Ik vond het krabben aan mijn pen in de hoek van de pagina's

Verbannen uit lessen, gevalideerde intolerante botsing vanwege haat op de eerste rij

zet me plaatsen

Mijn leven is dit, een schaduwman tussen de flitsen, van een wereld

kunstmatig Parijs is vals

Mijn stad kraakt

Mijn rug doet pijn, het leven verplettert me

Hef je armen, ik kom om de levens van de dapperen te chanten

Vertrek uit de kelders

Maak een naam tussen de vlammen, je hebt niets te zeggen, je rijm zuigt

Het is niet morgen, de dag ervoor, dat ik het podium verlaat

Groepstherapie, van mijn leven, van mijn haat

Ik bloed zwarte inkt, ik heb een plicht

Zolang de pen mooi is Nobelprijs voor Straf

Het is niet morgen, de dag ervoor, dat ik het podium verlaat

Groepstherapie, van mijn leven, van mijn haat

Ik bloed zwarte inkt, ik heb een plicht

Zolang de pen mooi is Nobelprijs voor Straf

Ik heb zik nodig om bedwelmd te zijn, kiffer, verwennerij

Schrijf op wat ik te zeggen heb, want ik kan het leven niet eten

Doe alleen dat, ik zou graag

Zingen, spliffing, mijn schedel is een streepjescode, dus deze life bitch heeft me te pakken

klauw

Ik nam mijn pijn in geduld, ik vocht terug

Taffer is niet mijn ding, ik ben niet het type dat je kunt korten

In plaats van te snuiven, was ik aan het schrijven... wormen die stenen in het raam gooiden

van mijn privéleven

Ik schiet de clichés neer, vals spelen is niet nodig

Mijn oude man, ik ben geboren om bovenaan de poster te staan, niet om mezelf te laten zien

Nu heb je het, het zit in je kont dat we het in je hebben genest

Normaal voor een lascar die we hebben geplakt

Geluid is gemengd, mijn XL-vlag staat vast, afbeelding 91 miljoen pixels

Trieste zanger, in opstand bij alle platenzaken, broer,

als ik niet schrijf zijn mijn handen gespannen

Het is niet morgen, de dag ervoor, dat ik het podium verlaat

Groepstherapie, van mijn leven, van mijn haat

Ik bloed zwarte inkt, ik heb een plicht

Zolang de pen mooi is Nobelprijs voor Straf

Het is niet morgen, de dag ervoor, dat ik het podium verlaat

Groepstherapie, van mijn leven, van mijn haat

Ik bloed zwarte inkt, ik heb een plicht

Zolang de pen mooi is Nobelprijs voor Straf

Het is niet morgen, de dag ervoor, dat ik het podium verlaat

Groepstherapie, van mijn leven, van mijn haat

Ik bloed zwarte inkt, ik heb een plicht

Zolang de pen mooi is Nobelprijs voor Straf

Het is niet morgen, de dag ervoor, dat ik het podium verlaat

Groepstherapie, van mijn leven, van mijn haat

Ik bloed zwarte inkt, ik heb een plicht

Zolang de pen mooi is Nobelprijs voor Straf