La Cité des Anges - Sinik

— Allô c’est qui?

— C'est Sinik, ça va mon pote?

— Ça va

— Ah ça fait plaisir d’entendre ta voix là

— Moi aussi

— C'est gentil, c’est gentil, ça va mon pote alors quoi de neuf?

— Je suis sorti de l’hôpital, lundi

— Lundi?

T’es sorti lundi?

— Oui, oui

— Ouais ben je sais en fait, j’ai eu le docteur au téléphone, il m’a dit que ça

s'était bien passé et tout c’est cool, j’suis content.

Ça va mon pote,

t’as fait quoi depuis que t’es sorti?

— J'ai joué au foot

— T'as joué au foot avec tes potes?

— C'est ça

— Bon ben c’est cool

— Alors c’est quand que tu passe me voir?

— Ben bientôt, j’vais essayer de venir, bientôt, de toute façon j’ai ton numéro,

je t’appelle, et puis si tu veux venir me voir en studio ou en concert on va

faire un concert bientôt y’a pas de problème tu viens, d’accord?

— D'accord

— Tu viens avec tes potes et tout on fais un petit truc bien ok?

— Ok

— Bon ben d’ici là je te rappelle, fais attention à toi mon pote,

passe le bonjour à tes parents et fais pas de bêtises, ok?

— D'accord

— Aller salut

— Au revoir

J’ai rendez-vous à l’hôpital Robert Debré

15 décembre, journée glaciale, des gosses malades voudraient me voir de près

Je reconnais que j’appréhende mais c’est inévitable

Ici les murs sont blancs et les gens parlent en langage médical

Au début on m’a expliqué leur vie

Mais j’ai souhaité voir en premier ceux qui ne peuvent quitter leur lit

Triste sentiments mais je commence à m’en vouloir

Je croise un père pleurant tout seul, traînant sa peine dans les couloirs

Enfants du paradis, luttant contre la maladie

Faissal n’a que 8 ans il n’avait rien demandé à la vie

Je suis rentré dans sa chambre plein d’humilité

Très vite j’ai compris que mes problèmes sont des futilités

Sa mère m’a dit que la musique le bordait, l’emportait si loin

Je te jure que j’avais honte de me porter si bien

Il tousse et me dit «je trouve que t’as l’air fort»

Mais il ignore que je me plains quand j’ai un trou dans mes Air Force

Moi qui pensais que dans sa tête c'était le Kosovo

J’admets, j’me suis trompé, lui qui ne rêve que d'être cosmonaute

Il sourit, il a le temps d'être sympa

Moi qui m'énerve pour un rien, moi qui mérite d'être à sa place

Moi qui casse tout quand mon portable ne capte plus

Moi qui me plaint, qui m'énerve, qui traite souvent la vie de pute

Voyant sa joie immense, ses yeux s’ouvrir

J'étais heureux de rendre heureux, j’en ai sorti mon vieux sourire

J’ai rendez-vous à l’hôpital, je ne verrais plus les heures qui passent

J’en ai le cœur qui bat, c’est peut-être lui qui parle

J’aimerai leur donner ma vie, ce ne sont pas que des mots

Leur dédiés ce son car dans le fond ce ne sont que des mômes

Emprisonnés dans un drap en or

Libérés par un docteur parce que le ciel nous attendra encore

Parce que la vie a tant de choses à proposer

Parce que je sais que les anges voleront toujours de leurs propres ailes

J’me suis juré d’arrêter de me plaindre quand je té-chan

A 25 ans j’ai toutes mes chances, je l’ai compris faisant le tour des chambres

Fier, mon cœur de pierre a fait boom boom

Petit Peter, Momo et Pierre qui traînent toujours avec Boubou

Tous plus courageux les uns que les autres

Et j’ai appris que des fois les mômes sont plus forts que les hommes

Et l’infirmière m’a dit «dans la grande salle, il faut descendre»

Y’avait un mic' et une platine alors j’ai chanté «Le même sang»

J’y repense encore, leurs blessures me torturent

Et dire que tous les hommes ne rêvent que de fortune

Moi aussi je croyais que la vie m’avait pris pour un con

Moi qui pétais les plombs, pour un oui, pour un non

Quelques chansons, des autographes, des photos

Des sourires, des souvenirs, mes petits, mes potos

Admiratif, j'étais loin de ce que l’on voit

C’est généreux selon eux, mais tellement peu selon moi

J’ai rendez-vous à l’hôpital, je ne verrais plus les heures qui passent

J’en ai le cœur qui bat, c’est peut-être lui qui parle

J’aimerai leur donner ma vie, ce ne sont pas que des mots

Leur dédiés ce son car dans le fond ce ne sont que des mômes

Emprisonnés dans un drap en or

Libérés par un docteur parce que le ciel nous attendra encore

Parce que la vie a tant de choses à proposer

Parce que je sais que les anges voleront toujours de leurs propres ailes

19 janvier 2006, je cherche un thème

J’repense au 15 décembre 2005 gravé dans ma tête

Te rends-tu compte?

Ils étaient là pour me voir

Uniquement pour me voir, il faut le voir pour le croire

Moi qui pleure, au travers de ma plume ou de ma rime

Un peu comme si j’avais un tube dans les narines

La morale?

Te faire comprendre que j’ai changé

Depuis ce 15 décembre, j’ai plus la même notion du danger

25 ans d’existence pour apprendre

Que ces gamins ont plus de courage que le plus courageux de ma bande

Dorénavant, je réfléchis avant d’hurler

Téméraire, tu sais même pas, c’est pas des mômes c’est des aventuriers

J’ai rendez-vous à l’hôpital, je ne verrais plus les heures qui passent

J’en ai le cœur qui bat, c’est peut-être lui qui parle

J’aimerai leur donner ma vie, ce ne sont pas que des mots

Leur dédiés ce son car dans le fond ce ne sont que des mômes

Emprisonnés dans un drap en or

Libérés par un docteur parce que le ciel nous attendra encore

Parce que la vie a tant de choses à proposer

Parce que je sais que les anges voleront toujours de leurs propres ailes

"Hallo, wie is het?"

'Het is Sinik, hoe gaat het, vriend?'

- Alles goed

'Ah, fijn om je stem daar te horen.'

- Ik ook

"Het is leuk, het is leuk, het is goed maat, dus wat is er?"

"Maandag werd ik ontslagen uit het ziekenhuis.

- Maandag?

Ben je maandag uit geweest?

- Ja ja

"Ja, ik weet het eigenlijk wel, ik had de dokter aan de telefoon, hij vertelde me dat"

ging goed en alles is cool, ik ben blij.

Hoe gaat het mijn vriend,

wat heb je gedaan sinds je weg bent?

- Ik speelde voetbal

'Heb je gevoetbald met je vrienden?'

- Dat is het

"Oke dat is cool."

'Dus wanneer kom je me opzoeken?'

"Nou, snel, ik zal proberen te komen, snel, hoe dan ook, ik heb je nummer,

Ik bel je, en als je me wilt komen bezoeken in de studio of bij een concert, zullen we

doe snel een concert het is geen probleem als je komt, oké?

- OKÉ

"Je komt met je vrienden en we doen allemaal een klein ding oke?"

- OKÉ

"Ok, tot die tijd bel ik je terug, pas goed op jezelf mijn vriend,

zeg hallo tegen je ouders en rotzooi niet, oké?

- OKÉ

— Ga hi

- Tot ziens

Ik heb een afspraak in het Robert Debré ziekenhuis

15 december, ijskoude dag, zieke kinderen willen me graag van dichtbij zien

Ik geef toe dat ik bang ben, maar het is onvermijdelijk

Hier zijn de muren wit en spreken de mensen in medische taal

In het begin legden ze me hun leven uit

Maar ik wilde eerst degenen zien die hun bed niet kunnen verlaten

Trieste gevoelens, maar ik begin mezelf de schuld te geven

Ik passeer een vader die alleen huilt en zijn pijn door de gangen sleept

Kinderen van de hemel, vechtend tegen ziekte

Faissal is pas 8 jaar oud, hij vroeg niets van het leven

Ik liep nederig haar kamer binnen

Heel snel begreep ik dat mijn problemen trivialiteiten zijn

Zijn moeder vertelde me dat de muziek hem instopte, hem zo ver bracht

Ik zweer dat ik me schaamde om het zo goed te doen

Hij hoest en zegt: "Ik vind dat je er sterk uitziet"

Maar hij weet niet dat ik klaag als ik een gat in mijn luchtmacht heb

Ik die dacht dat het in zijn hoofd Kosovo was

Ik geef toe, ik had het mis, hij die er alleen maar van droomt een kosmonaut te zijn

Hij lacht, hij heeft tijd om aardig te zijn

Ik werk voor niets op mijn zenuwen, ik verdien het om in zijn plaats te zijn

Ik die alles kapot maakt als mijn mobiel niet meer opneemt

Ik die klaagt, die me irriteert, die het leven vaak een hoer noemt

Toen hij zijn immense vreugde zag, gingen zijn ogen open

Ik was blij om gelukkig te maken, ik bracht mijn oude glimlach tevoorschijn

Ik heb een afspraak in het ziekenhuis, ik zie de uren niet voorbij gaan

Mijn hart gaat tekeer, misschien is hij degene die praat

Ik zou ze mijn leven willen geven, het zijn niet alleen woorden

Draag dit geluid aan hen op, want diep van binnen zijn het gewoon kinderen

Gevangen in een blad van goud

Bevrijd door een dokter omdat de hemel nog steeds op ons wacht

Want het leven heeft zoveel te bieden

Omdat ik weet dat engelen altijd alleen zullen vliegen

Ik heb mezelf gezworen om te stoppen met klagen als ik t-shan

Op mijn 25e heb ik alle kans, ik begreep dat het door de kamers ging

Trots, mijn hart van steen ging boem boem

Kleine Peter, Momo en Pierre die altijd rondhangen met Boubou

Allemaal moediger dan elkaar

En ik heb geleerd dat kinderen soms sterker zijn dan mannen

En de verpleegster vertelde me "in de grote kamer moet je naar beneden"

Had een microfoon en een draaitafel dus ik zong "The same blood"

Ik denk nog steeds aan hen, hun wonden kwellen me

En om te zeggen dat alle mannen alleen maar van fortuin dromen

Ik dacht ook dat het leven me voor de gek hield

Ik die in paniek raakte, voor een ja, voor een nee

Sommige liedjes, handtekeningen, foto's

Glimlachen, herinneringen, mijn kleintjes, mijn vrienden

Bewonderend, ik was verre van wat we zien

Het is genereus volgens hen, maar zo weinig volgens mij

Ik heb een afspraak in het ziekenhuis, ik zie de uren niet voorbij gaan

Mijn hart gaat tekeer, misschien is hij degene die praat

Ik zou ze mijn leven willen geven, het zijn niet alleen woorden

Draag dit geluid aan hen op, want diep van binnen zijn het gewoon kinderen

Gevangen in een blad van goud

Bevrijd door een dokter omdat de hemel nog steeds op ons wacht

Want het leven heeft zoveel te bieden

Omdat ik weet dat engelen altijd alleen zullen vliegen

19 januari 2006 Ik zoek een onderwerp

Ik denk terug aan 15 december 2005 in mijn hoofd gegraveerd

Realiseer je je?

Ze waren er om me te zien

Alleen om mij te zien, moet je het zien om het te geloven

Ik huil, door mijn pen of mijn rijm

Een beetje alsof ik een buisje in mijn neus heb gekregen

Moraliteit?

Laat je begrijpen dat ik ben veranderd

Sinds 15 december heb ik niet meer hetzelfde idee van gevaar

25 jaar bestaan ​​om te leren

Dat deze kinderen meer moed hebben dan de dapperste van mijn bende

Nu denk ik na voordat ik schreeuw

Roekeloos, je weet het niet eens, het zijn geen kinderen, het zijn avonturiers

Ik heb een afspraak in het ziekenhuis, ik zie de uren niet voorbij gaan

Mijn hart gaat tekeer, misschien is hij degene die praat

Ik zou ze mijn leven willen geven, het zijn niet alleen woorden

Draag dit geluid aan hen op, want diep van binnen zijn het gewoon kinderen

Gevangen in een blad van goud

Bevrijd door een dokter omdat de hemel nog steeds op ons wacht

Want het leven heeft zoveel te bieden

Omdat ik weet dat engelen altijd alleen zullen vliegen