Cœur de glace - Sinik

Ils nous ont mis au monde, nous ont élevés le plus dignement

Ma mère, la plus belle du monde, si je mens

Manque de dialogue, égal enfance balafrée

Obligé de pleurer sous la couette, le mot je t’aime s’est jeté par la fenêtre

Ma Men, donne-moi de l’or et je l’emmene

J’aime ma mère, ne cherche pas quand je souris, c’est devant elle

Le taf sa use, et la fatigue sa fais baisser les bras

Education fantôme, petit Casper viendra border les draps

Que Dieu me pardonne, les mots tristes où j’ai manquer de respect

Mon rêve c’est que les anges vous demande de rester

Plus de haine, moins d’amour, conclusion

Mon coeur souffre de nombreuses contusions

On a grandit sans amour, on s’en fous

Depuis tout jeune, depuis toujours (depuis qu’on souffre)

On appris à s’en passer, à voir le coeur de nos amis s’embraser

A une époque je pensais que tous mes potes étaient soudés

Qu’on avançaient jusqu'à la mort main dans la main, quitte à finir sous terre

On partageaient les coups durs, les cascades et les couscous

Si t’en touche un, tu nous touche tous

Mais j’ai capter que chacun rêve de la gloire

J’ai trois milles potes, mais c’est bizarre, j’en ai vu que trois au parloir

Même entre nous l’amour simule aciduement

Sans doute lasser du banc, l’amitié file au file du temps

Les gens savent que sans les miens, je serais malade

Je serais peut être pas là, j’aurais foutu en l’air ma Life

Si t’as plus rien à me dire O.K.,

Dédicassé aux frères, aux vrais

Je connais, elles ont des bites, elles aiment les gars qui font du chiffre

Les vrais bonhommes qui fument du shit

Elles aiment les gars qui ont leur tête sur une pochette

Qui sont respectés dans la ville, qui dans la vie ont les poches pleines

Déjà lassé à dix-sept ans l’amour les a lachées

Génération crasseuse, qui aime le pèze et qui baise à la chaîne

Ecoute, si t’en connais, je veux pas qu’elles me touchent

Pétasses au passé trouble et tu te retrouves au rayon paquets de couches

Sache que l’amour, j’en veux toujours, mais j’aurais peur d’en perdre

Avis de tempête, j’ai le symdrôme du coeur en pierre

Dédicassé à mes lascars posés en couple

Pour qui sa roule, anciens voyous qui voient la vie en double

Elle, c’est ma ruelle, je l’aime, je suis fous d’elle, je suis fidèle

Même si la mienne sent les poubelles

Je me sens perdu entre la rue et ses vertus

Avec une tess en couverture, décor ghetto sans verdures

Si tu l’aime pas, petit conseil, casse-toi du banc

La rue te pends, sans faire de sentiments

Pleins de malades mentales, nos fillançailles sont pas rentables

Si tu m’entends, c’est lamentable

A différents degrés, s’il faut le refaire, je le referais

A mon plus grands regrets, la rue vit en retrait

Trop infidèle, la mienne a soif de relations

Le sentiment est partagé entre la poisse et la passion

Ze hebben ons gebaard, ons zeer waardig opgevoed

Mijn moeder, de mooiste ter wereld, als ik lieg

Gebrek aan dialoog, gelijke jeugd met littekens

Gedwongen om te huilen onder het dekbed, het woord ik hou van je vloog uit het raam

Ma mannen, geef me goud en ik neem het weg

Ik hou van mijn moeder, kijk niet als ik lach, het is voor haar

Werk verslijt het, en vermoeidheid doet je opgeven

Geestonderwijs, kleine Casper komt onder de lakens liggen

God vergeef me, de droevige woorden waar ik geen respect voor had

Mijn droom is dat de engelen je vragen om te blijven

Meer haat, minder liefde, conclusie

Mijn hart lijdt onder veel blauwe plekken

We zijn opgegroeid zonder liefde, het kan ons niet schelen

Van jongs af aan, sinds altijd (omdat we lijden)

We hebben geleerd om zonder te leven, om de harten van onze vrienden in brand te zien steken

Er was een tijd dat ik dacht dat al mijn homies hecht waren

Dat we hand in hand de dood tegemoet gingen, zelfs als dat betekende dat we ondergronds moesten eindigen

We deelden de harde klappen, de stunts en de couscous

Als je er één aanraakt, raak je ons allemaal aan

Maar ik snap dat iedereen droomt van glorie

Ik heb drieduizend vrienden, maar het is raar, ik zag er maar drie in de salon

Zelfs tussen ons simuleert de liefde zuur

Ongetwijfeld moe van de bank, vriendschap glijdt weg na verloop van tijd

Mensen weten dat ik zonder de mijne ziek zou zijn

Ik zou er misschien niet zijn, ik zou mijn leven hebben verknald

Als je me niets meer te zeggen hebt, oké,

Opgedragen aan de broers, aan de echte

Ik weet het, ze hebben lullen, ze houden van jongens die cijfers maken

De echte mannen die wiet roken

Ze houden van mannen met hun hoofd op een deken

Die worden gerespecteerd in de stad, die in het leven diepe zakken hebben?

Op mijn zeventiende al moe, de liefde verliet hen

Vuile generatie, die van de peze houdt en die aan de ketting neukt

Kijk, als je er een weet, ik wil niet dat ze me aanraken

Teven met een bewogen verleden en je komt op de luierafdeling terecht

Ken die liefde, ik wil het nog steeds, maar ik zou bang zijn om het te verliezen

Stormwaarschuwing, ik heb een hartsteensyndroom

Opgedragen aan mijn jongens geposeerd als koppel

Voor wie het rolt, oude boeven die het leven dubbel zien

Ze is mijn steegje, ik hou van haar, ik ben gek op haar, ik ben trouw

Ook al ruikt de mijne naar afval

Ik voel me verloren tussen de straat en zijn deugden

Met een tess op de omslag, getto decor zonder groen

Als je het niet leuk vindt, klein advies, ga van de bank af

De straat hangt je op, zonder gevoel

Vol met geesteszieken, onze vriendinnen zijn niet winstgevend

Als je me hoort, het is zielig

In verschillende mate, als ik het opnieuw moet doen, zou ik het opnieuw doen

Tot mijn grootste spijt leeft de straat in retraite

Te ontrouw, de mijne hunkert naar relaties

Het gevoel wordt verscheurd tussen pech en passie