2 Victimes 1 Coupable - Sinik

J’habite dans un duplex à Manhattan au coin de la 63ème

Jeune cadre diplômé, mes bureaux sont dans un gratte ciel,

Ce matin de très bonne humeur je me sens,

Nous sommes au mois de septembre, le 11 il me semble

En quittant la maison je laisse ma vie derrière moi,

Sans même le savoir j’embrasse ma fille pour la dernière fois,

Comme toujours je dis bonjour à la femme de ménage

En ouvrant mes bureaux du 152ème étage

Je suis le BOSS celui qui parle au bout de la table,

J’en suis tout fier, bref il est 8h00 et bientôt des poussières…

J’ai entendu un bruit impossible à décrire,

En une seconde, une secousse, des cris, des appels au secours,

De la fumée dans les yeux et dans le bide,

Triste choix, brûler dans le feu ou se jeter dans le vide,

Asphyxier, j’ai posé mes yeux dans le ciel,

Puis j’ai opté pour un vol plané du 152ème…

«L'apocalypse en dimension réelle.

Il y aura l’avant et l’après 11 septembre 2001,

Avec des différences entre les terroristes et ceux qui les protégent

En ce moment on entend au-dessus de Kaboul, les bombardiers B52 américains,

Ce sont surtout les enfants qui ont besoin de soins…

Les habitations ont été toutes détruites et les habitants survivent dans ces

amas de ruines…»

Je viens du pays des cagoules, là où les obus éclaboussent

J’habite Kaboul et j’ai 12 ans, appelez-moi Mouss,

Les familles sont parties, les soldats sont parterre

Le centre ville est en ruine, même l'école s’est faite bombarder

J’ai demandé à Dieu de m'épauler, ce que vous voyez à la télé

Moi je l’ai vu en ouvrant mes volets

Comme tous les jours, j’irai déblayer les ruines,

Comme chaque soir, les échanges de tirs vont éclairer mes nuits

J’ai 6 frères et soeurs, j’ai peur que la mort nous sépare,

C’est difficile, alors je prie pour que les missiles nous épargnent

Je rêve de l’université, d’un job à mi-temps,

Ici les gosses précoces deviennent adultes à 8 ans,

Victimes d’une guerre dont j’ignore les causes,

Des fois je fais du vélo, mais je slalome entre les corps

Mon père pense que le pays a tout à perdre

Espérant comme chacun que la guerre nous foute la paix

«La maison blanche, le président Bush n’y était pas

Notamment pour évoquer les possibles représailles des Etats-Unis,

c’est ce que tout le monde attend maintenant

Le président américain a juré dès hier soir de venger

les milliers de victimes de ces terribles attentats, on écoute Georges Bush:

Notre armée partout dans le monde est en état d’alerte maximale»

Je m’appelle Georges, je réside à la maison blanche

J’ai fait la guerre sans motif, de temps en temps ma raison flanche,

Je suis dans le pétrin, j’ai l’ONU sur les épaules

Je me regarde en face dans la glace, même si je tue pour du pétrole

En vérité j’ai la haine, je veux la tête à Ben Laden

Je suis fier, je mens quand je dis que j’aime la paix,

Dans les livres d’histoire, j’aurai laissé mon nom,

Je suis le président Cow-boy je déclare la guerre plus vite que mon ombre

Je fais croire à mon peuple que les barbus veulent frapper l’Amérique

Pour être sûr de taper John Kerry,

Je suis le shérif du monde, le chef, le justicier, le commissaire

J’ai un caniche qui s’appelle Tony Blair

Je tue des condamnés par injection à la piquouse

Partout où je passe on me déroule un tapis rouge

Je mérite le prix Nobel des belles promesses,

Je suis en tort mais je m’endors sans problème

Ik woon in een duplex in Manhattan op de hoek van 63rd

Jonge afgestudeerde directeur, mijn kantoren zijn in een wolkenkrabber,

Vanmorgen in een zeer goed humeur voel ik me,

Het is september, de 11e denk ik

Als ik van huis ga, laat ik mijn leven achter

Zonder het te weten kus ik mijn dochter voor de laatste keer,

Zoals altijd zeg ik hallo tegen de huishoudster

Mijn kantoren op de 152e verdieping openen

Ik ben de BOSS die aan het eind van de tafel praat,

Ik ben er heel trots op, het is in ieder geval 8.00 uur en al snel stof...

Ik hoorde een geluid dat onmogelijk te beschrijven is,

In een seconde, een schok, schreeuwt, roept om hulp,

Rook in de ogen en in de maag,

Trieste keuze, branden in het vuur of jezelf in de leegte werpen,

Verstikkend, richtte ik mijn ogen op de lucht,

Toen koos ik voor een glide van de 152e…

"De apocalyps op ware grootte.

Er zullen voor en na 11 september 2001,

Met verschillen tussen terroristen en degenen die hen beschermen

Op dit moment horen we boven Kabul, Amerikaanse B52 bommenwerpers,

Het zijn vooral kinderen die zorg nodig hebben...

De huizen zijn allemaal verwoest en de bewoners overleven hierin

hoop ruïnes…”

Ik kom uit het land van bivakmutsen, waar de schelpen spatten

Ik woon in Kabul en ik ben 12 jaar oud, noem me Mouss,

De families zijn weg, de soldaten liggen op de grond

Het stadscentrum ligt in puin, zelfs de school is gebombardeerd

Ik vroeg God om me te helpen, wat je op tv ziet

Ik zag het mijn luiken openen

Zoals elke dag zal ik de ruïnes opruimen,

Zoals elke nacht, zullen de vuurgevechten mijn nachten verlichten

Ik heb 6 broers en zussen, ik ben bang dat de dood ons zal scheiden,

Het is moeilijk, dus ik bid dat de raketten ons sparen

Ik droom van de universiteit, van een bijbaan,

Hier worden de vroegrijpe kinderen op 8-jarige leeftijd volwassen,

Slachtoffers van een oorlog waarvan ik de oorzaken niet ken,

Soms fiets ik, maar slalom ik tussen lichamen door

Mijn vader denkt dat het land alles te verliezen heeft

In de hoop net als iedereen dat de oorlog ons met rust laat

"Het Witte Huis, president Bush was er niet.

Met name om mogelijke represailles uit de Verenigde Staten te bespreken,

daar wacht iedereen nu op

De Amerikaanse president heeft gisteravond gezworen wraak te nemen

de duizenden slachtoffers van deze verschrikkelijke aanslagen, luisteren we naar Georges Bush:

Ons leger over de hele wereld staat op scherp."

Mijn naam is George, ik woon in het Witte Huis

Ik heb oorlog gevoerd zonder reden, van tijd tot tijd faalt mijn reden,

Ik zit in de problemen, ik heb de VN op mijn schouders

Ik kijk mezelf in de spiegel, zelfs als ik moord voor olie

In werkelijkheid haat ik, ik wil het hoofd van Bin Laden

Ik ben trots, ik lieg als ik zeg dat ik van vrede houd,

In de geschiedenisboeken zal ik mijn naam hebben achtergelaten,

Ik ben president Cowboy, ik verklaar de oorlog sneller dan mijn schaduw

Ik laat mijn mensen denken dat bebaarde mannen Amerika willen raken

Om zeker te zijn dat u John Kerry typt,

Ik ben de sheriff van de wereld, de baas, de burgerwacht, de commissaris

Ik heb een poedel genaamd Tony Blair

Ik dood veroordeelden door injectie bij de pikouse

Overal waar ik ga heb ik een rode loper uitgerold

Ik verdien de Nobelprijs voor mooie beloften,

Ik heb het mis, maar ik val in slaap geen probleem