Lettera - Simona Molinari

No non starò qui a dire cosa è andato storto

Anche perché io forse non l’ho mai capito

Ma fuggo via di spalle con le rose in mano

Correndo sopra le pozzanghere di vino

No no, non potrei odiarti

Non potrei davvero

Ma senza dire una parola ti allontano

Ora ti perdo ed è davvero così strano

Ora mi perdo

Ora mi accorgo che… ti amo!

E sia…

Sia la notte, sia il giorno

Sia senza ritorno…

Vai via, non amarmi mai più

Non ferirmi di più…

E sia…

E non dire che mi ami

Non dirmi rimani

Vai via, non amarmi mai più

Non ferirmi di più…

E non dimentico di noi neanche un momento

Dei nostri viaggi e della nostra intimità

Dei gorni chiusi in una stanza senza tempo

Dei giorni accesi dalla mia felicità

E non importa questa volta se io perdo

Perché in amore non si vince quasi mai

Ti lascio tra le braccia di una nuova vita

Che è più decisa e ha più carattere di me

Leave me

With the tears from your eyes

And don’t say goodbay

Just leave me

I hate that it’s true but i’m not good for you

Leave me

Take your hands out of mine and don’t waste any time

Just leave me

Let tonight fade to black and never look back

Sarò nei tuoi passi

Ma ti lascio andare

Perché questo amore

Non possa finire!

Mi scrisse e mi lasciò quel foglio sopra il letto

Lì dove poco prima lo tenevo stretto

E non fu facile accettare mai quel gesto

Più della sua amò la mia felicità!

Ed io chiusi la porta e mi presi il mio silenzio

A respirare quella nuova libertà che

Tanto illude e tanto può apparire cara

Ma solo quando, in fin dei conti, non si ha

Nee, ik zal hier niet staan ​​en zeggen wat er mis is gegaan

Ook omdat ik het misschien nooit heb begrepen

Maar ik ren weg met de rozen in mijn hand

Rennend over de plassen wijn

Nee nee, ik zou je niet kunnen haten

ik kon het echt niet

Maar zonder een woord te zeggen duw ik je weg

Nu verlies ik je en het is echt zo raar

Nu verdwaal ik

Nu realiseer ik me dat... ik van je hou!

En laat het zijn...

Zowel de nacht als de dag

Laat er geen terugkeer zijn...

Ga weg, hou nooit meer van me

Doe me geen pijn meer...

En laat het zijn...

En zeg niet dat je van me houdt

Zeg me niet dat ik blijf

Ga weg, hou nooit meer van me

Doe me geen pijn meer...

En ik vergeet ons geen moment

Van onze reizen en onze intimiteit

Dagen afgesloten in een tijdloze ruimte

Dagen verlicht door mijn geluk

En het maakt deze keer niet uit als ik verlies

Want verliefd win je bijna nooit

Ik laat je achter in de armen van een nieuw leven

Die beslissender is en meer karakter heeft dan ik

Verlaat me

Met de tranen uit je ogen

En zeg geen vaarwel

Laat me gewoon met rust

Ik haat het dat het waar is, maar ik ben niet goed voor je

Verlaat me

Haal je handen uit de mijne en verspil geen tijd

Laat me gewoon met rust

Laat vanavond vervagen tot zwart en kijk nooit meer achterom

Ik zal in je voetsporen treden

Maar ik liet je gaan

Waarom deze liefde?

Het kan niet eindigen!

Hij schreef me en liet dat papier op het bed liggen

Daar waar ik het iets eerder stevig vasthield

En het was nooit gemakkelijk om dat gebaar te accepteren

Meer dan van hem hield hij van mijn geluk!

En ik sloot de deur en nam mijn stilte

Om die nieuwe vrijheid te ademen die

Zoveel bedriegt en zoveel dat het duur kan lijken

Maar alleen als je het uiteindelijk niet hebt