Come vento - Simona Molinari

Indefinibile, inafferabile

sei inevitabilmente l’uomo che vorrei

Sei insopportabile, ma come fai?

Ti prendi gioco della mia ingenuità

Non cambierai, no, tu sei il vento

che passa e va di letto in letto

E all’improvviso scivoli e vai

Incorregibile, inaccettabile

solitamente io non mi innamoro mai

ma ora è impossibile stare qui immobile

E prendere il mondo per quello che mi dà

Non cambierai, no tu sei il vento

che passa e va di letto in letto

che all’improvviso scivolerà

Aspetterò che cambi il vento

E resterò dentro al mio letto

Fino a quando scivolerai,

scivolerai

Non cambierai, no tu sei il vento

che passa e va di letto in letto

e all’improvviso scivoli e vai via

Aspetterò che cambi il vento

e resterò dentro al mio letto

Fino a quando scivolerai, scivolerai

Scivolerai

Scivolerai

Ondefinieerbaar, onbereikbaar

jij bent onvermijdelijk de man die ik zou willen

Je bent ondraaglijk, maar hoe doe je dat?

Je maakt grapjes over mijn naïviteit

Je zult niet veranderen, nee, jij bent de wind

langskomen en van bed naar bed gaan

En plotseling glij je uit en ga je

Onverbeterlijk, onaanvaardbaar

normaal word ik nooit verliefd

maar nu is het onmogelijk om hier stil te staan

En neem de wereld voor wat het me geeft

Je zult niet veranderen, nee jij bent de wind

langskomen en van bed naar bed gaan

dat gaat ineens weg

Ik wacht tot de wind verandert

En ik blijf in mijn bed

Tot je uitglijdt,

je zult uitglijden

Je zult niet veranderen, nee jij bent de wind

langskomen en van bed naar bed gaan

en plotseling glij je uit en ga je weg

Ik wacht tot de wind verandert

en ik blijf in mijn bed

Zolang je uitglijdt, zul je uitglijden

je zult uitglijden

je zult uitglijden