The Letter - Silentium

Dear Prudence!

My words can’t describe how heavy my burden has been during these few months.

The rough

Sea has delayed our journey back for several days the storm is settling now.

And the crew is

Hastingly buying and loading cargo.

Unfortunately it requires my presence.

so I’ll I send this

Letter with the captain of the «Capricorn».

The last will of my brother,

William, has been a saddening

Task.

To try and sell his estate and belongings.

his life’s toil has grieved me

as the

Memories of him come vividly haunting me I miss home.

The ways of the new world

are not for me, and

Most of all I miss you, I could not believe such hick as I had when i first met

you.

My endless

Dream is that you could be mine to love, I can only wish, though I think

hopelessly, that I could

Make you even partly as happy as I am with you — if only your father would find

it in his heart to

Understand our hearts desires over the fact that I am not of noble heir.

I wish this voyage of

Grief would be over, I wish I was with you even I’m not at home in the joyous

eves, dances and

Masquerades of the court.

Hopefully you haven’t locked your smile behind the

door of your room

Even when I’m gone.

I do hope I am worthy enough to make you smile whence I

return, my flame still

Burns for you

Yours beloving: Antracon

Beste Prudence!

Mijn woorden kunnen niet beschrijven hoe zwaar mijn last in deze paar maanden is geweest.

De ruwe

De zee heeft onze terugreis een aantal dagen vertraagd, de storm is nu aan het bedaren.

En de bemanning is

Haastig kopen en laden van lading.

Helaas is mijn aanwezigheid vereist.

dus ik zal dit verzenden

Brief met de kapitein van de «Steenbok».

De laatste wil van mijn broer,

William, is een bedroevende geweest

Taak.

Om te proberen zijn landgoed en bezittingen te verkopen.

het zwoegen van zijn leven heeft me bedroefd

als de

Herinneringen aan hem komen me levendig achtervolgen. Ik mis thuis.

De wegen van de nieuwe wereld

zijn niet voor mij, en

Bovenal mis ik je, ik kon niet geloven wat ik had toen ik voor het eerst ontmoette

jij.

Mijn eindeloze

Droom is dat je van mij zou kunnen zijn om van te houden, ik kan alleen maar wensen, hoewel ik denk

hopeloos, dat ik kon

Maak je zelfs gedeeltelijk zo blij als ik met je ben - als je vader maar zou vinden

het in zijn hart om

Begrijp onze hartenwensen over het feit dat ik geen adellijke erfgenaam ben.

Ik wens deze reis van

Het verdriet zou voorbij zijn, ik wou dat ik bij je was, zelfs als ik niet thuis ben in de vreugdevolle

vooravond, dansen en

Maskerades van de rechtbank.

Hopelijk heb je je glimlach niet achter de

deur van je kamer

Ook als ik weg ben.

Ik hoop dat ik waardig genoeg ben om je te laten glimlachen vanwaar ik

keer terug, mijn vlam nog steeds

Brandt voor jou

Uw geliefde: Antracon