Dark Whispers - Silentium

I will be there when you mock thyself

In the nighttime, when the shadows dance

I will be there when you burn thyself

She betrayed you, coldness tears your soul

Out of the darkness

Ye’ve locketh me in

I have been aneath

I’ll feed your fear

Whose is this voice, and why this strayness

This bitter rage I can’t control?

She’ll grind ye down

She’ll throw ye out

I’ll be all hate that hides in ye

And all the things banished

I shall promise you vast victories

She will be crawling back on hands and knees

I shall cease your grief and heavy moan

I shall stick the blade through every whore

We have no choice, drowned She shall be

All th' wounds she stroke in thee

Tenfolded striken back in her

Tenfolded every whore shall burn

In dreadful deeds we shall unite

As one we shall not cease the fight

I shall set ye on th' throne of night

Bring forth revenge that you desire

«I grind my teeth, I grind my teeth

I bite and pull ye deep beneath

Oh, let the children come to me!!!»

…And I shall set, yer desires free

For dark is our hate

So let there be rage!

…And I shall show ye th' sterling strength

Of thousand pariahs

Let there be revenge!

I will be there when you mock thyself…

My sight, has it frailed

Has darkness prevailed?

Is someone still here with me?

Here in me?

These hands are they mine?

Is this smile or a grin?

What is this hate in me?

My love, where is she?

Scortum!

Scortum!

Scornful whores!

Blade or a loin they are yearning for more!

Ik zal er zijn als je jezelf belachelijk maakt

In de nacht, wanneer de schaduwen dansen

Ik zal er zijn als je jezelf verbrandt

Ze heeft je verraden, kou verscheurt je ziel

Uit de duisternis

Je hebt me opgesloten

Ik ben ondergedoken geweest

Ik zal je angst voeden

Van wie is deze stem, en waarom deze verdwaaldheid?

Deze bittere woede die ik niet kan beheersen?

Ze zal je vermalen

Ze zal je eruit gooien

Ik zal een en al haat zijn die zich in je verbergt

En alle dingen verbannen

Ik zal je grote overwinningen beloven

Ze kruipt terug op handen en knieën

Ik zal je verdriet en zware gekreun ophouden

Ik zal het mes door elke hoer steken

We hebben geen keus, ze is verdronken

Alle wonden die ze in je streelde

Tienvoudig teruggeslagen in haar

Vertienvoudigd zal elke hoer branden

In vreselijke daden zullen we ons verenigen

Als één zullen we de strijd niet staken

Ik zal u op de troon van de nacht zetten

Breng wraak voort waar je naar verlangt

«Ik knar mijn tanden, ik knar mijn tanden

Ik bijt en trek je diep naar beneden

Oh, laat de kinderen maar naar me toe komen!!!»

...En ik zal je verlangens vrijmaken

Want donker is onze haat

Dus laat er woede zijn!

...En ik zal je echte kracht tonen

Van duizend paria's

Laat er wraak zijn!

Ik zal er zijn als je jezelf belachelijk maakt...

Mijn zicht, is het gebrekkig?

Heeft de duisternis de overhand gehad?

Is er nog iemand bij me?

Hier in mij?

Zijn deze handen van mij?

Is dit een glimlach of een grijns?

Wat is deze haat in mij?

Mijn liefste, waar is ze?

scortum!

scortum!

Minachtende hoeren!

Mes of lendenen, ze verlangen naar meer!