Beyond - Silentium

Her innocence lay

Shred with a lie

Sweet lips decay

Forever mine

Grandeur of hilt

Do not bear guilt

Eyes wide to see

Your madness in me

In the lanterns pale and sulphur air

My senses frail, no longer mine.

Solace of rage, blinding embrace

My sweet heart to bleed apart

Foil too painful, shent and wreakful

To hear or bow to any god’s law

Their eyes so hollow so hollow

Their words so shallow so shallow

Her innocence ravished, by whom is this done?

Such cowardly curse, second to none

My demons ensnared me with torture and strife

And now it all ends here by god or a knife

I’m beyond horizon, on the ocean of flame

I’m numb and paralysed never feeling the pain

No one can hurt me now, I’ve left all behind

Beyond of all hope and fear, this void so divine

Prudence… What?

Blood!

By god… Prudence!

Well, well… I can see your true nature has finally reached you

You!

You devilish fiend… you’re behind this all.

It’s all nightmare again.

I’m on my

ship and Prudence is faithfully waiting ashore.

god, wake me from this lie.

Such a terrible noise from what you have done most willingly.

This is the truth,

here and

now… the only thing that’s not is that you imagined the worst to be true.

No… Prudence.

Take her hand, it’s yours now.

after all, she remained ever faithful to you

No… you…you did this… this is all your doing you demon!

I merely opened your eyes.

She’s all yours now, like all those whores we have

killed.

My Prudence is dead.

all is lost.

Lost?

Come Antracon, this is just the beginning.

This is humanity at its

strongest.

To rule

the life or death of others, to feel no pain, no pity.

No mercy or compassion.

All the great deeds

of human are inspired by their lust.

Lust for power.

Fame, fortune.

The only thing binding man

down, suffocating him is guilt, shame and pity.

This is madness, madness.

By god… it shall all end here.

Antracon, no… you fool!

What a terrible waste.

Another greatness tossed away.

Oh you

mortal fools.

Short is their time here.

And they are so eager to cut it even

shorter.

Well, my chosen

one, sweet dreams.

I’ll bit you farewell little ones.

I’ll claim you at the end.

Their eyes so hollow… hollow.

Haar onschuld lag

Verscheuren met een leugen

Zoete lippen bederven

Voor altijd de mijne

Grootsheid van het gevest

Draag geen schuld

Ogen wijd om te zien

Je waanzin in mij

In de lantaarns bleek en zwavellucht

Mijn zintuigen zijn zwak, niet langer de mijne.

Troost van woede, verblindende omhelzing

Mijn lieve hart om uit elkaar te bloeden

Folie te pijnlijk, shent en afschuwelijk

Om te horen of te buigen voor de wet van een god

Hun ogen zo hol zo hol

Hun woorden zo oppervlakkig zo oppervlakkig

Haar onschuld verkracht, door wie is dit gedaan?

Zo'n laffe vloek, ongeëvenaard

Mijn demonen hebben me verstrikt in marteling en strijd

En nu eindigt het hier allemaal door god of een mes

Ik ben voorbij de horizon, op de oceaan van vlammen

Ik ben verdoofd en verlamd zonder de pijn te voelen

Niemand kan me nu pijn doen, ik heb alles achtergelaten

Voorbij alle hoop en angst, deze leegte zo goddelijk

Voorzichtigheid... Wat?

Bloed!

Bij god... Voorzichtigheid!

Nou, nou... Ik zie dat je ware aard je eindelijk heeft bereikt

Jij!

Jij duivelse duivel... jij zit hier allemaal achter.

Het is allemaal weer een nachtmerrie.

ik ben op mijn

schip en Prudence wacht trouw aan de wal.

god, maak me wakker van deze leugen.

Wat een vreselijk geluid van wat je zo graag hebt gedaan.

Dit is de waarheid,

hier en

nu ... het enige dat niet is, is dat je je het ergste voorstelde om waar te zijn.

Nee... Voorzichtigheid.

Pak haar hand, hij is nu van jou.

ze is je tenslotte altijd trouw gebleven

Nee... jij... je hebt dit gedaan... dit is alles wat je doet, demon!

Ik heb alleen je ogen geopend.

Ze is nu helemaal van jou, net als al die hoeren die we hebben

gedood.

Mijn Prudence is dood.

alles is verloren.

Kwijt?

Kom Antracon, dit is nog maar het begin.

Dit is de mensheid ten top

sterkste.

Heersen

het leven of de dood van anderen, om geen pijn te voelen, geen medelijden.

Geen genade of mededogen.

Alle grote daden

van de mens worden geïnspireerd door hun lust.

Verlangen naar macht.

Roem, fortuin.

Het enige dat bindend is voor de mens

neer, hem verstikken is schuld, schaamte en medelijden.

Dit is waanzin, waanzin.

Bij god ... het zal hier allemaal eindigen.

Antracon, nee... jij dwaas!

Wat een vreselijke verspilling.

Weer een grootheid weggegooid.

Oh jij

sterfelijke dwazen.

Kort is hun tijd hier.

En ze zijn zo enthousiast om het gelijk te maken

korter.

Nou, mijn gekozen

één, zoete dromen.

Ik zal jullie bijten, vaarwel kleintjes.

Ik claim je aan het einde.

Hun ogen zo hol... hol.