Lament - Silentium

Alone and dressed by night

Cold winds were filled with fright

And I, the woeful wonderer, with sin upon my shoulders

Would you show me how to feel, how to hurt and how to bleed

Like the rose thorns through my heart

Every moment rips me apart

I would give my everything, if I could fly, if I had wings

And when I end my mortal days, you’ll be flying above my grave

My mortal child of night, you’ll be gone by first dawn light

As I saw you in my dreams, my angel with broken wings

Let me rest upon your arms, safe from world and safe from harms

Like the blaze of thousand sunsets, that sears upon your soul

My darling before you came

My days were dark and filled with pain

But there’s time for every flame

To burn out in the dark…

One day my fallen one, you’ll spread your wings and learn to fly

My tears lament you’re gone, you’ll combrace the open sky

Alleen en 's avonds gekleed

Koude winden waren gevuld met angst

En ik, de treurige wonderer, met zonde op mijn schouders

Zou je me willen laten zien hoe ik me moet voelen, hoe ik pijn moet doen en hoe ik moet bloeden?

Zoals de rozendoornen door mijn hart

Elk moment scheurt me uit elkaar

Ik zou alles geven, als ik kon vliegen, als ik vleugels had

En als ik mijn sterfelijke dagen beëindig, vlieg je boven mijn graf

Mijn sterfelijk kind van de nacht, je bent weg bij het eerste ochtendlicht

Zoals ik je in mijn dromen zag, mijn engel met gebroken vleugels

Laat me op je armen rusten, veilig voor de wereld en veilig voor kwaad

Als de gloed van duizend zonsondergangen, die je ziel verscheurt

Mijn schat voordat je kwam

Mijn dagen waren donker en gevuld met pijn

Maar er is tijd voor elke vlam

Opbranden in het donker...

Op een dag, mijn gevallen exemplaar, spreid je je vleugels en leer je vliegen

Mijn tranen betreuren het dat je weg bent, je zult de open lucht opzoeken