Naiven ples - Siddharta

Kadar srce boli britve reejo,

Vratove do krvi trupla padajo,

A na koncu spere de vse poraene,

Prepih v ilah le,

Stre ljudi in umae pesti.

Ta naiven zadn ples,

Ne bo nam dal peres,

Le grozljive slike pred ime,

In nazaj korakov ni le kraj,

Koder tema je kraljica saj.

Trpljenje pije znoj in solzi oi,

Teko je bit heroj iz objestnosti,

Ni treba lice gret in ret vseh teh tablet,

V glavi sproi plaz in za zmeraj ustavi nam as.

Zdaj umira na deju,

Nikogar ni nikjer,

Zdaj je sam in zanj ostaja le nemir,

In krvavo bo meso,

Spomin ohranjalo,

Na jesen komu bo dih ustavilo.

Ta naiven zadn ples,

Ne bo nam dal peres,

Le grozljive slike pred ime,

In nazaj korakov ni le kraj,

Koder tema je kraljica saj.

Zdaj umira na deju,

Nikogar ni nikjer,

Zdaj je sam in zanj ostaja le nemir,

In krvavo bo meso,

Spomin ohranjalo,

Na jesen ko mu je dih ustavilo.

Zdaj umira na deju,

Nikogar ni nikjer,

Zdaj je sam in zanj ostaja le nemir,

In krvavo bo meso,

Spomin ohranjalo,

Na jesen ko mu je dih ustavilo.

Wanneer het hart pijn doet scheermesjes reejo,

Nekken vallen in het bloed van het lijk,

Maar uiteindelijk spoelt het alles weg,

Wind in ilah le,

Hij schudt mensen en vuisten.

Deze naïeve laatste dans,

Hij wil ons geen pennen geven,

Gewoon enge plaatjes voor de naam,

En terug stappen zijn niet alleen een plaats

Koder-thema is de koningin van het roet.

Lijden drinkt zweet en tranen oi,

Het is moeilijk om een ​​held te zijn uit obsceniteit,

Het is niet nodig om warm te worden en al deze pillen te slikken,

Het veroorzaakt een lawine in ons hoofd en stopt onze aas voor altijd.

Hij sterft nu in actie,

Er is nergens iemand,

Hij is nu alleen en het enige wat hem rest is onrust,

En het vlees zal bloederig zijn,

geheugen bewaard,

Wie komt er in de herfst op adem.

Deze naïeve laatste dans,

Hij wil ons geen pennen geven,

Gewoon enge plaatjes voor de naam,

En terug stappen zijn niet alleen een plaats

Koder-thema is de koningin van het roet.

Hij sterft nu in actie,

Er is nergens iemand,

Hij is nu alleen en het enige wat hem rest is onrust,

En het vlees zal bloederig zijn,

geheugen bewaard,

In de herfst toen zijn adem stopte.

Hij sterft nu in actie,

Er is nergens iemand,

Hij is nu alleen en het enige wat hem rest is onrust,

En het vlees zal bloederig zijn,

geheugen bewaard,

In de herfst toen zijn adem stopte.