Keltvek - Siddharta

Junak jezdi v daljavo

v boj za svoje ljudi,

mala deklica alostno,

poje v zadnji pozdrav,

saj ne ve,

kdaj mu spet pade v objem in ne ve

ali sploh e v tem ivljenju, o le

glej mladi bojevnik,

razum naj vodi pogum,

mlaj je poslednja luÄ pred

viharjem kopij in ostrih sekir,

v zraku lebdijo imena za plen,

slii se prvi nemir…

Junak se je vlegel

na zemljo polno krvi,

sama deklica s sklonjeno

glavo nosi cvetove v spomin,

skrivljeno jeklo poÄ iva na tleh,

konec je vsega in konec vseh…

De held rijdt in de verte

vechten voor hun volk,

klein meisje verdrietig,

zingt in de laatste groet,

hij weet het niet

wanneer hij weer in zijn armen valt en het niet weet

of zelfs e in dit leven, o le

zie jonge krijger

laat de rede de moed leiden

jonger is het laatste licht ervoor

stormen van speren en scherpe bijlen,

namen voor prooi zweven in de lucht,

de eerste onrust komt eraan...

De held kromp ineen

naar een land vol bloed,

het meisje zelf met de boog

het hoofd draagt ​​bloemen ter herinnering,

gebogen staal rust op de grond,

het is het einde van alles en het einde van alles...