Stabbing Art To Death - Showbread

Shall we use needles or knives to realign your spine?

The tissue degenerates so rapidly

Perhaps it proves it is the time to cover your face

And smile at me to see if I am out of sight

Denying ventricle flow revel in your plight tonight

You’re such a wonderful person to know

And my name will rest in utter disdain

My resentment receives its wings for flight

You deceitfully stroll on just the same into your holy light

With music destroyed, we’ll only create noise

Sweet dissonance is all that you’ll have left

We’ll dance across its grave

The art of singing empty praise with knives of hope and peace stab art to death

I’ve watched it on its drugs

And I’ve seen the doctors shrug cerebellums withered up

The heart is black

No scalpel, pill or stitch, no religious sales pitch

Will ever bring the art that’s dying back

And so we are the heirs, of this glowing lack of care our hearts in one discord

We all cry out for blood and spit we clap, the amps are feeding back

My heart is filled with the one to whom I shout

And glowing you speak in the friendliest tongue in sentiments of gold

And oh the sweetest songs are sung and the sweetest lies are told

So spread this virus and seek yourself you pursue it quite relentlessly when

Sunday comes

You’ll raise hands to sing what a glorious sight to see

Yet I see true art, I see her, and I see you

And Father you inspire me to sing to you

You inspire me to sing to you

Burn all the flags and the money, sacrifice and laugh

The light in your eyes reflects and I see myself

And all I want to be for you I’ll give everything

Just to linger on your lips and feel your fingertips, you are an angel

Art is not the world, art is in our heart

And so I am the prince of sounds that make ears ring

My princess kiss me with your sweet lips and lo

My heart will sing if art is in yourself

Or in a class at school if art is ego and selfishness

And at the mercy of primitive tools we sing sweet good-byes in screams and

screeches

And bury these knives in your heart

No paintings or poems to let you live on

We’ve seen the last of art as servants and lovers

We wash your feet and cry out into the dark the noise, the beauty

The love you bring me stabs these knives right into art art is not the world

Art is in our hearts

Stab art to death

Zullen we naalden of messen gebruiken om uw ruggengraat opnieuw uit te lijnen?

Het weefsel degenereert zo snel

Misschien bewijst het dat het tijd is om je gezicht te bedekken

En lach naar me om te zien of ik uit het zicht ben

Het ontkennen van de ventrikelstroom geniet vanavond van uw benarde situatie

Je bent zo'n geweldig persoon om te kennen

En mijn naam zal in volslagen minachting rusten

Mijn wrok krijgt vleugels voor de vlucht

Je wandelt bedrieglijk verder, je heilige licht in

Als de muziek is vernietigd, maken we alleen maar ruis

Zoete dissonantie is het enige dat je overhoudt

We zullen dansen over zijn graf

De kunst van het zingen van lege lofprijzingen met messen van hoop en vrede steken kunst dood

Ik heb het op de drugs gezien

En ik heb gezien dat de doktoren hun verdorde cerebellums ophaalden

Het hart is zwart

Geen scalpel, pil of steek, geen religieus verkooppraatje

Zal ooit de kunst die aan het sterven is terugbrengen

En dus zijn we de erfgenamen, van dit gloeiende gebrek aan zorg, onze harten in één onenigheid

We schreeuwen allemaal om bloed en spugen, we klappen, de versterkers geven feedback

Mijn hart is gevuld met degene naar wie ik roep

En stralend spreek je in de vriendelijkste tong in gouden gevoelens

En oh, de liefste liedjes worden gezongen en de liefste leugens verteld

Dus verspreid dit virus en zoek jezelf, je jaagt het meedogenloos na wanneer:

Zondag komt

Je steekt je hand op om te zingen wat een heerlijk gezicht om te zien

Toch zie ik ware kunst, ik zie haar en ik zie jou

En Vader, u inspireert mij om voor u te zingen

Je inspireert me om voor je te zingen

Verbrand alle vlaggen en het geld, offer en lach

Het licht in je ogen weerkaatst en ik zie mezelf

En alles wat ik voor jou wil zijn, zal ik alles geven

Gewoon om op je lippen te blijven hangen en je vingertoppen te voelen, je bent een engel

Kunst is niet de wereld, kunst zit in ons hart

En dus ben ik de prins van geluiden die oren doen rinkelen

Mijn prinses kust me met je zoete lippen en lo

Mijn hart zal zingen als kunst in jezelf zit

Of in een klas op school als kunst ego en egoïsme is

En overgeleverd aan de genade van primitieve gereedschappen, zingen we zoet vaarwel in geschreeuw en

krijst

En begraaf deze messen in je hart

Geen schilderijen of gedichten om van te leven

We hebben de laatste kunst gezien als dienaren en minnaars

We wassen je voeten en roepen in het donker het geluid, de schoonheid uit

De liefde die je me brengt, steekt deze messen rechtstreeks in de kunst, is niet de wereld

Kunst zit in ons hart

Steek kunst dood