The Missing Wife - Showbread

Should you hurt yourself or simply sleep?

I shall collect myself after I weep,

And garb myself in ocean blue,

With no method of goodbye for you,

Should the marsh render a crane to cry,

And should the sea suspend her gulls to fly,

I’ll lend myself unto their wings,

And hear the voice of Jesus sing,

No wish for she whose whimsy does soar,

No wish to sleep forever more,

No eye shadow as thick as paint,

No pigment pleads unto the faint

Forgiveness like a blanket of snow whispers like the wind does blow,

Beckoning unto the deep, offering unto the meek,

And there you lay in Jesus' hands, resting there beside the lamb,

There will not be a circular piece to drive into a square shaped keep,

No hands to hold within my own,

No second soul inside our home,

We’ll walk beside the crystal sea,

Myself for my love, and my love for me

Moet je jezelf pijn doen of gewoon slapen?

Ik zal mezelf verzamelen nadat ik heb gehuild,

En kleed mezelf in oceaanblauw,

Zonder afscheid van jou,

Mocht het moeras een kraan laten huilen,

En mocht de zee haar meeuwen opschorten om te vliegen,

Ik zal mezelf lenen voor hun vleugels,

En hoor de stem van Jezus zingen,

Geen wens voor zij wiens eigenzinnigheid stijgt,

Geen zin om voor altijd te slapen,

Geen oogschaduw zo dik als verf,

Geen pigment pleit voor de zwakkeren

Vergeving als een deken van sneeuw fluistert zoals de wind waait,

Wenkend naar de diepte, aanbiedend aan de zachtmoedigen,

En daar lag je in Jezus' handen, daar rustend naast het lam,

Er zal geen rond stuk zijn om in een vierkante donjon te rijden,

Geen handen om in de mijne vast te houden,

Geen tweede ziel in ons huis,

We zullen langs de kristalheldere zee lopen,

Ikzelf voor mijn liefde, en mijn liefde voor mij