Nothing Matters Anymore - Showbread

After all of this we’ve been dismissed

By those who prefer to eat dirt

We’ve gladly exempt, we are racked with contempt

And we happily wish you this hurt

My skull is on fire with barbs and black spires

My synapses shriek in the flames

Yet we reel with desire though chocked by coarse wire

We’ve been loosed by our raging disdain

I’m gone, God, help me, I’m done, I’m done

Nothing can stop me, I’m done, I’m done

No fear, no doubt, I’ve bottomed out

I’ve lost myself I’m letting go

No pride, no me, I’ve set them free

Lost my mind and now I know

No pain, no death, they’re put to rest

We leave them here, we close the door

No earth, no man, now take my hand

'Cause nothing matters

Oh, the stage that we soil, the plans that we foil

And the joke that we play on the world

And you drown in the oil, all wrapped up in the coils

And crushed under the stones that you’ve hurled

Still we march through the tombs through the darkness and gloom

And we shatter the columns of bone

And the world she breaks for the lives that she takes

She weeps as she dies all alone

No fear, no doubt, I’ve bottomed out

I’ve lost myself, I’m letting go

No pride, no me, I’ve set them free

Lost my mind and now I know

No pain, no death, they’re put to rest

We leave them here we close the door

No earth, no man, now take my hand

'Cause nothing matters anymore

The world is a husk to be peeled back and torn

My body, a shell that now breaks

How I long to escape from the chains that I’ve worn

And hasten my greatest escape

And when I breathe my very last

Don’t shed a tear for me

Discard the body that once was my prison

For I’ll have been set free

And when the trumpets call us home

And I am no longer bedded by pain

Our tears will be forever dried

For the author of life knows my name

So we trample the hoards of the pointless and blank

We will die for the truth in our hearts

No force that exists will steal us from his hands

Nothing will tear us apart

Though the mirror is dull, the reflection obscured

We look beyond the obtuse

And the world weighs down beating us to the ground

But her efforts are of little use

The anointed one has purchased our souls

Death is battered and lifeless before me

The truth rains down for the children of Christ

And the truth has set us free

And through it all we rise when we fall

Though the road grows more narrow before me

Though we ache, though we cry, never break, never die

The one truth there is sets us free

Na dit alles zijn we ontslagen

Door degenen die liever vuil eten

We zijn graag vrijgesteld, we zijn gepijnigd met minachting

En we wensen je van harte dit pijn toe

Mijn schedel staat in brand met weerhaken en zwarte spitsen

Mijn synapsen krijsen in de vlammen

Toch wankelen we van verlangen, hoewel we verstikt zijn door grove draad

We zijn losgelaten door onze woedende minachting

Ik ben weg, God, help me, ik ben klaar, ik ben klaar

Niets kan me stoppen, ik ben klaar, ik ben klaar

Geen angst, geen twijfel, ik heb het dieptepunt bereikt

Ik ben mezelf kwijt, ik laat gaan

Geen trots, nee ik, ik heb ze vrijgelaten

Ik ben gek geworden en nu weet ik het

Geen pijn, geen dood, ze worden tot rust gebracht

We laten ze hier, we doen de deur dicht

Geen aarde, geen man, pak nu mijn hand

Omdat niets ertoe doet

Oh, het podium dat we bevuilen, de plannen die we verijdelen

En de grap die we over de wereld uithalen

En je verdrinkt in de olie, helemaal ingepakt in de spoelen

En verpletterd onder de stenen die je hebt geslingerd

Toch marcheren we door de graven door de duisternis en duisternis

En we verbrijzelen de kolommen van bot

En de wereld die ze breekt voor de levens die ze neemt

Ze huilt als ze helemaal alleen sterft

Geen angst, geen twijfel, ik heb het dieptepunt bereikt

Ik ben mezelf kwijt, ik laat gaan

Geen trots, nee ik, ik heb ze vrijgelaten

Ik ben gek geworden en nu weet ik het

Geen pijn, geen dood, ze worden tot rust gebracht

We laten ze hier, we sluiten de deur

Geen aarde, geen man, pak nu mijn hand

Want niets doet er meer toe

De wereld is een schil die moet worden afgepeld en verscheurd

Mijn lichaam, een schelp die nu breekt

Hoe lang ik ernaar verlang te ontsnappen aan de kettingen die ik heb gedragen

En bespoedig mijn grootste ontsnapping

En als ik mijn allerlaatste uitadem

Laat geen traan om mij

Gooi het lichaam weg dat ooit mijn gevangenis was

Want ik zal zijn vrijgelaten

En wanneer de trompetten ons naar huis roepen

En ik lig niet langer in bed van de pijn

Onze tranen zullen voor altijd gedroogd zijn

Want de auteur van het leven kent mijn naam

Dus we vertrappen de schatten van het zinloze en blanke

We zullen in ons hart voor de waarheid sterven

Geen bestaande kracht zal ons uit zijn handen stelen

Niets zal ons uit elkaar scheuren

Hoewel de spiegel dof is, wordt de reflectie verduisterd

We kijken verder dan het stompzinnige

En de wereld weegt naar beneden en slaat ons tegen de grond

Maar haar inspanningen hebben weinig zin

De gezalfde heeft onze zielen gekocht

De dood is gehavend en levenloos voor mij

De waarheid regent voor de kinderen van Christus

En de waarheid heeft ons bevrijd

En door dit alles staan ​​we op als we vallen

Hoewel de weg voor mij smaller wordt

Hoewel we pijn hebben, hoewel we huilen, breken nooit, gaan nooit dood

De enige waarheid die er is, maakt ons vrij