Four Earths - Shai Hulud

One scorched

Three burning

Worlds given to hell

And man is helpless amongst the cinders

How lightly we tread

Today is the tomorrow that was never to come

Scourge of six thousand years

Under duress of the hook and pull

With bones from and to the dust

Sod retakes it’s claim

Transience is lost

And petty beats will now learn how precious little they truly own

They reap amends

The stench of tresses on hot coals

Hooves of flames trample man into the embers

The melting of malformed clay into a molten expanse

Dare you cry for the gods

Cry for the ages of desecration and four disfigured spheres

The spheres make so your fate

Shed your tears for our thirsting lakes

We grow weary fro the searing heat

Disturb no this sleep

Distort not this placid sea

This is the hour of extinction

A respite in the shedding of the weight of life

Life ebbing away

One scorched

Three burning

Worlds given to hell

And man is reduced to cinders

How lightly we tread

Never regenerate

We ashen sisters

Restore and melt again

The ash in the lungs of arsonists is deadly

This is the uncreation of man

Mothers

How will we breathe

een verschroeide

drie brandende

Werelden aan de hel gegeven

En de mens is hulpeloos tussen de sintels

Hoe licht lopen we?

Vandaag is de morgen die nooit zou komen

Gesel van zesduizend jaar

Onder dwang van de haak en trek

Met botten van en naar het stof

Sod herneemt zijn claim

Vergankelijkheid gaat verloren

En kleine beats zullen nu leren hoe kostbaar ze werkelijk zijn

Ze oogsten het goed

De stank van lokken op hete kolen

Hoeven van vlammen vertrappen de mens in de sintels

Het smelten van misvormde klei tot een gesmolten vlak

Durf je te huilen voor de goden

Huil om de eeuwen van ontheiliging en vier misvormde sferen

De bollen bepalen je lot

Verlies je tranen voor onze dorstige meren

We worden moe van de verzengende hitte

Deze slaap niet storen

Verstoor deze kalme zee niet

Dit is het uur van uitsterven

Een uitstel in het afwerpen van het gewicht van het leven

Het leven ebt weg

een verschroeide

drie brandende

Werelden aan de hel gegeven

En de mens wordt gereduceerd tot sintels

Hoe licht lopen we?

Nooit regenereren

We asscheren zussen

Herstellen en weer smelten

De as in de longen van brandstichters is dodelijk

Dit is de onschepping van de mens

moeders

Hoe zullen we ademen?