Via Broletto - Sergio Endrigo

Se passate da via Broletto

Al numero 34

Toglietevi il cappello e parlate sottovoce

Al primo piano dorme l’amore mio

È tanto bella la bimba mia

E giura sempre di amarmi tanto

Ma quando io la bacio

Lei ride e parla d’altro

O mangia noccioline

Troppe volte mi lascia solo

E torna quando le pare

E poi mi guarda appena, non dice dov'è andata

Tante volte penso di lasciarla

Io vorrei, ma non posso andare

È la mia croce, la mia miseria

Ma è tutta la mia vita

Per me è tutto il mondo

È tutto quel che ho

Se passate da via Broletto

Al numero 34

Potete anche gridare, fare quello che vi pare

L’amore mio non si sveglierà

Ora dorme e sul suo bel viso

C'è l’ombra di un sorriso

Ma proprio sotto il cuore

C'è un forellino rosso

Rosso come un fiore

Sono stato io

Mi perdoni Iddio

Ma sono un gentiluomo

E a nessuno dirò il perché

A nessuno dirò il perché

Als je langskomt via Broletto

Op nummer 34

Zet je hoed af en praat zachtjes

Mijn liefde slaapt op de eerste verdieping

Mijn kind is zo mooi

En hij zweert altijd dat hij zoveel van me houdt

Maar als ik haar kus

Ze lacht en praat over iets anders

Of eet pinda's

Te vaak laat hij me alleen

En kom terug wanneer je wilt

En dan kijkt hij me amper aan, hij zegt niet waar ze heen is gegaan

Vaak denk ik eraan om het te verlaten

Ik zou wel willen, maar ik kan niet gaan

Het is mijn kruis, mijn ellende

Maar dat is mijn hele leven

Voor mij is het de hele wereld

Dat is alles wat ik heb

Als je langskomt via Broletto

Op nummer 34

Je kunt ook schreeuwen, doe wat je wilt

Mijn liefde zal niet wakker worden

Nu slaapt hij en op zijn mooie gezicht

Er is de schaduw van een glimlach

Maar recht onder het hart

Er is een klein rood gat

Rood als een bloem

Ik was het

Vergeef mij God

Maar ik ben een heer

En niemand zal vertellen waarom

Ik zal niemand vertellen waarom