Addio Elena - Sergio Endrigo

Io ti saluto Elena

dai miei bottoni perduti

dai buchi freddi dei calzini

senza rancore e senza lacrime.

Io ti saluto Elena

dalle porte-finestre sgangherate

dai letti sfatti da tre giorni

dal mio cavallo a dondolo

io ti saluto Elena.

Dalle mie notti spettinate

dai tuoi capricci da bambina

dalle tue voglie ritardate

da una rosa settembrina

Dalle mie sbronze senza rete

dalla nostra assemblea permanente

dal ruggito del Black and Decker

ti saluta il comandante.

Da questa terra di nessuno

dal fallimento dell’impresa

dall’ultimo pane fatto in casa

da questa Torre di Babele.

Dal mio veliero mai partito

dalle mie conchiglie usate

dalla nave ormai a fondo

ti saluta il capitano.

Io ti saluto Elena

da un aquilone senza filo

dal filo senza palloncino

da questi versi inutili

io ti saluto Elena

(Grazie a Luigi per questo testo)

Ik groet je Elena

van mijn verloren knoppen

uit de koude gaten van de sokken

zonder wrok en zonder tranen.

Ik groet je Elena

van de gammele openslaande deuren

van de onopgemaakte bedden voor drie dagen

van mijn hobbelpaard

Ik groet je Elena.

Van mijn onverzorgde nachten

van je kinderachtige grillen

van je uitgestelde verlangens

van een septemberroos

Van mijn kater zonder net

door onze vaste montage

van het gebrul van de Black and Decker

de commandant begroet je.

Van dit niemandsland

van het faillissement van het bedrijf

van het laatste zelfgebakken brood

van deze toren van Babel.

Nooit vertrokken van mijn schip

van mijn gebruikte schelpen

van het schip nu onderaan

de kapitein begroet je.

Ik groet je Elena

van een draadloze vlieger

van de draad zonder ballon

van deze nutteloze regels

Ik groet je Elena

(Met dank aan Luigi voor deze tekst)