Madame Guitar - Sergio Endrigo

Madame Guitar ti chiamavo così

Quando amavo e cantavo Brassens e Brel

Tra le mie braccia hai visto il mondo

Ho amato e cantato insieme a te

Madame Guitar perdonami se

Dopo tanto e tanto tempo ti accarezzo ancora male

E senza fantasia ma non è colpa mia

Ognuno ama come può per sempre o in un momento

Madame Guitar con il tempo che va

Si cancella la storia di buffoni e di re

Si perde il conto delle cose avute

E di quelle perdute per viltà

Madame Guitar perdonami se

Tu non andrai con il poeta sotto il mandorlo fiorito

A tenergli compagnia ma non è colpa mia

Se poeta io non sono ma solamente un uomo

Madame Guitar tu finirai

Tra le mani indifferenti di un bambino già viziato

A insegnargli l’allegria o forse per la via

Con un pazzo disperato chitarra mia Madame Guitar

Madame Guitar

Madame Guitar zo noemde ik je

Toen ik Brassens en Brel . liefhad en zong

In mijn armen zag je de wereld

Ik heb van je gehouden en met je gezongen

Madam Guitar vergeef me als

Na een lange en lange tijd streel ik je nog steeds slecht

En geen fantasie, maar het is niet mijn schuld

Iedereen houdt van zoals ze kunnen, voor altijd of in een moment

Madame Guitar met het verstrijken van de tijd

De geschiedenis van hansworsten en koningen is gewist

Je verliest de tel van de dingen die je hebt gehad

En van degenen die verloren zijn door lafheid

Madam Guitar vergeef me als

Je gaat niet mee met de dichter onder de bloeiende amandelboom

Om hem gezelschap te houden, maar het is niet mijn schuld

Als ik een dichter ben, ben ik niet maar een man

Madame Guitar u zult eindigen

In de onverschillige handen van een al verwend kind

Om hem geluk te leren of misschien onderweg

Met een gekke wanhopige gitaar, mijn Madame Guitar

Mevrouw Gitaar