1947 - Sergio Endrigo

Da quella volta

non l’ho rivista pi?,

cosa sar?

della mia citt?.

Ho visto il mondo

e mi domando se

sarei lo stesso

se fossi ancora l?.

Non so perch?

stasera penso a te,

strada fiorita

della giovent?.

Come vorrei

essere un albero, che sa

dove nasce

e dove morir?.

?

troppo tardi

per ritornare ormai,

nessuno pi?

mi riconoscer?.

La sera?

un sogno

che non si avvera mai,

essere un altro

e, invece, sono io.

Da quella volta

non ti ho trovato pi?,

strada fiorita

della giovent?.

Come vorrei

essere un albero, che sa

dove nasce

e dove morir?.

Come vorrei

essere un albero, che sa

dove nasce

e dove morir?!

Sinds die tijd

Ik heb haar niet meer gezien,

wat zal het zijn?

van mijn stad.

Ik heb de wereld gezien

en ik vraag me af of

ik zou hetzelfde zijn

als ik er nog was.

Ik weet niet waarom?

Ik denk aan je vanavond

bloemrijke weg

van de jeugd.

Hoe ik zou willen

wees een boom, wie weet

waar het is geboren

en waar zal ik sterven?

?

te laat

om nu terug te keren,

niemand meer?

zul je me herkennen?

De avond?

een droom

dat komt nooit uit,

wees een ander

en in plaats daarvan ben ik het.

Sinds die tijd

Ik heb je niet meer gevonden,

bloemrijke weg

van de jeugd.

Hoe ik zou willen

wees een boom, wie weet

waar het is geboren

en waar zal ik sterven?

Hoe ik zou willen

wees een boom, wie weet

waar het is geboren

en waar zal ik sterven?!