Rosas Negras - Sergio Contreras

Eee!

Eoooo

Ooouuu!

Eeee!

Un atardecer de espinas me cuenta su vida

No hay marcha atras sin su mirar

Demuestra la impotencia, no sabes cuando dejara de andar

Por este mundo loco del que no sabemos na'

Estamos de prestao, no logramos valorar lo que nos da

El blanco añil, la pulcra oscurida

A veces elejis tu a veces te lo impondra

Rosas negras golpean su pecho

Todo negro se dibuja en su interior

Pintaria unos destellos

Para poner el cielo en su corazon

Rosas negras golpean su pecho

Las agujas del reloj son su dolor ooo

Llora en silencio

Un atarcedecer de espinas me cuenta su vida

Algunas ni lo pueden contar ya

Y en su seso se esconde la penumbra

La pena de su familia

Soy uno mas y no puedo hacer na'

Pa parar su dolor y el de la demas

Pero al menos dejenme decirles

Que no esta sola

Que luches por salir adelante

Señora usted puede ganarle al cancer

Rosas negras golpean su pecho

Todo negro se dibuja en su interior

Pintaria unos destellos

Para poner el cielo en su corazon

Rosas negras golpean su pecho

Las agujas del reloj son su dolor ooo

Llora en silencio

Y en el umbral de la muerte adelantada

Oi como ella le gritaba

No dejes una sola claridad en mi lecho

Pero piedad con mis hijas y su pecho

Y en el umbral de la muerte adelantada

Oi como ella le gritaba

Pero piedad con mis hijas y su pecho

Rosas negras golpean su pecho

Todo negro se dibuja en su interior

Pintaria unos destellos

Para poner el cielo en su corazon

Rosas negras golpean su pecho

Las agujas del reloj son su dolor ooo

Llora en silencio

Rosas negras golpean su pecho

Todo negro se dibuja en su interior

Pintaria unos destellos

Para poner el cielo en su corazon (su corazon)

Rosas negras golpean su pecho (uuu)

Las agujas del reloj son su dolor (eee)ooo

Llora en silencio

Eee!

Eoooo

Ooooo!

Eeee!

Een zonsondergang van doornen vertelt me ​​over zijn leven

Er is geen weg terug zonder jouw look

Het toont impotentie, je weet niet wanneer het stopt met lopen

Voor deze gekke wereld waar we niets van weten

We zijn in bruikleen, we kunnen niet waarderen wat het ons geeft

Het indigowit, het nette donkere

Soms kies je, soms leg ik het je op

Zwarte rozen raken haar borst

Al het zwart is naar binnen getekend

Ik zou wat glitters schilderen

Om de lucht in je hart te plaatsen

Zwarte rozen raken haar borst

Wijzers zijn jouw pijn ooo

huil in stilte

Een zonsondergang van doornen vertelt me ​​over zijn leven

Sommigen kunnen het niet eens meer vertellen

En de somberheid verbergt zich in zijn hersenen

Het verdriet van zijn familie

Ik ben er nog een en ik kan niets doen

Om uw pijn en die van anderen te stoppen

Maar laat me je tenminste vertellen

dat ze niet alleen is

dat je vecht om vooruit te komen

Dame, je kunt kanker verslaan

Zwarte rozen raken haar borst

Al het zwart is naar binnen getekend

Ik zou wat glitters schilderen

Om de lucht in je hart te plaatsen

Zwarte rozen raken haar borst

Wijzers zijn jouw pijn ooo

huil in stilte

En op de drempel van de vroege dood

Ik hoorde hoe ze tegen hem schreeuwde

Laat geen enkele helderheid achter in mijn bed

Maar heb medelijden met mijn dochters en hun borst

En op de drempel van de vroege dood

Ik hoorde hoe ze tegen hem schreeuwde

Maar heb medelijden met mijn dochters en hun borst

Zwarte rozen raken haar borst

Al het zwart is naar binnen getekend

Ik zou wat glitters schilderen

Om de lucht in je hart te plaatsen

Zwarte rozen raken haar borst

Wijzers zijn jouw pijn ooo

huil in stilte

Zwarte rozen raken haar borst

Al het zwart is naar binnen getekend

Ik zou wat glitters schilderen

Om de hemel in haar hart te leggen (haar hart)

Zwarte rozen raken haar borst (uuu)

De wijzers van de klok zijn jouw pijn (eee)ooo

huil in stilte