Home - Second To Sun

Ветхая изба

В чаще леса, в глуши

Не видно ни черта

Свечу пальцем потушив

У дверей избы

Стоит себе девица

Почти нага, собой хороша

Готова.

Скрипнула чуть половица

Над нею металась мгла, черным клубом дыма,

Но без огня.

Не страшась тьмы вперед ринулась

Жила хорошо, почти горести не

Зная обид, потерь, радость собирая

В горсть своей руки, иней собой растопив

Рубаху скинув, на небо глаза закатив

Ухватив там звезд, что было сил

Расплывшись в сладости, ночь вся впереди!

Ветхая изба

В чаще леса, в глуши

Не видно ни черта

Свечу пальцем запалив

У дверей избы

Стоит себе девица

Нага, собой хороша

Вошла в дом.

Скрипнула половица

Лисица пробежала.

Рощу свет застелил

Ночь трудной была, набраться бы сил!

Вдали от тени городов и асфальта шоссе

Они живут здесь, как и прежде

Каждую ночь, стон в тишине любя, лаская друг друга и себя пленя

Пусть согнаны в чащу уже как тысячу лет

Сущестувуют впредь, в душах людей

Названия лишь меняются, а сказка наш век

Раз, два

Свет покинул

Раз, два

Дом прочь сгинул

Раз, два

Сквозь надежду

Раз, два

Как и прежде

Раз, два

Не приснилось

Раз, два

Опять повторится

vervallen hut

In het struikgewas van het bos, in de wildernis

Niets is zichtbaar

Ik doof de kaars met mijn vinger

Bij de deur van de hut

Een meisje waard

Bijna naakt, knap

Klaar.

Vloerplank kraakte een beetje

Boven haar haastige waas, een zwarte rookwolk,

Maar zonder vuur.

Niet bang voor de duisternis haastte zich naar voren

Goed geleefd, bijna geen verdriet

Het kennen van grieven, verliezen, het verzamelen van vreugde

In de handvol van je hand, het smelten van de rijp

Hij gooit zijn shirt uit, rolt met zijn ogen naar de lucht

Daar de sterren pakken, dat was de kracht

Wazig in zoetheid, de hele nacht ligt in het verschiet!

vervallen hut

In het struikgewas van het bos, in de wildernis

Niets is zichtbaar

Ik steek een kaars aan met mijn vinger

Bij de deur van de hut

Een meisje waard

Naga, je bent mooi

Ik ging het huis binnen.

Vloerplank kraakte

De vos rende.

Het licht bedekte het bos

De nacht was moeilijk, om op krachten te komen!

Ver van de schaduw van steden en geasfalteerde snelwegen

Ze wonen hier net als vroeger

Elke nacht kreunen in stilte, liefhebben, elkaar strelen en jezelf vastleggen

Laat ze voor duizend jaar door het struikgewas gedreven worden

Bestaan ​​voortaan, in de zielen van mensen

Alleen de namen veranderen, maar het sprookje is onze tijd

Een twee

Het licht is weg

Een twee

Het huis is weg

Een twee

door hoop

Een twee

Zoals eerder

Een twee

niet gedroomd

Een twee

Zal weer gebeuren