Люди в масках - Сборная Союза, Майя Подольская

Вроде как бы ни о чем говорили мы,

Вроде как бы ни причем белый цвет луны.

Вроде как бы месяц май был неласковым,

Друг от друга прятались мы под масками.

Припев:

Ночи минули и дни черно-белые,

Мы такие не одни неумелые,

И твоя любовь ко мне проворонена,

И моя любовь к тебе похоронена.

С нелюбимыми живем, но случается

По тропиночке идём и встречаемся

Мы с тобой наедине, но не плачемся,

Друг от друга мы под масками прячемся.

Прячемся…

Вроде как бы ты женат, а я замужем,

Вроде как бы все забыть надо нам уже.

Вроде как бы все прошло, все проехало,

Вроде было все смешно, не до смеха нам.

Припев:

Ночи минули и дни черно-белые,

Мы такие не одни неумелые,

И твоя любовь ко мне проворонена,

И моя любовь к тебе похоронена.

С нелюбимыми живем, но случается

По тропиночке идём и встречаемся

Мы с тобой наедине, но не плачемся,

Друг от друга мы под масками прячемся.

С нелюбимыми живем, но случается

По тропиночке идём и встречаемся

Мы с тобой наедине, но не плачемся,

Друг от друга мы под масками прячемся.

Прячемся…

Прячемся…

Прячемся…

Het lijkt alsof we het over niets hebben,

Het lijkt alsof de witte kleur van de maan er niets mee te maken heeft.

Het lijkt alsof de maand mei onvriendelijk was,

We verstopten ons voor elkaar onder maskers.

Refrein:

De nachten zijn voorbij en de dagen zijn zwart en wit

Wij zijn niet de enige onbekwame,

En je liefde voor mij is uitgesproken

En mijn liefde voor jou is begraven.

We leven met de onbeminden, maar het gebeurt

We lopen langs het pad en ontmoeten elkaar

We zijn alleen met jou, maar we huilen niet,

We verstoppen ons voor elkaar onder maskers.

verbergen...

Het lijkt alsof jij getrouwd bent, en ik ben getrouwd,

Het lijkt alsof we alles al moeten vergeten.

Het lijkt alsof alles voorbij is, alles voorbij is,

Alles leek grappig, we lachten niet.

Refrein:

De nachten zijn voorbij en de dagen zijn zwart en wit

Wij zijn niet de enige onbekwame,

En je liefde voor mij is uitgesproken

En mijn liefde voor jou is begraven.

We leven met de onbeminden, maar het gebeurt

We lopen langs het pad en ontmoeten elkaar

We zijn alleen met jou, maar we huilen niet,

We verstoppen ons voor elkaar onder maskers.

We leven met de onbeminden, maar het gebeurt

We lopen langs het pad en ontmoeten elkaar

We zijn alleen met jou, maar we huilen niet,

We verstoppen ons voor elkaar onder maskers.

verbergen...

verbergen...

verbergen...