My Mind Is My Room - saypink!

Мое сознание — моя комната

В ней черные стены и белый потолок

Я дам всем посмотреть через окно, двери на замок

Двери на замок

Засыпаю на полу, тут света нет и не было,

Но я свободен только тут, и ни людей, ни мебели

И замер циферблат: я на балконе, тут снегопад эмоций

Зачем я лез в карманы за воспоминаниями?

Зачем достал то самое

Где я руками через пряди очередной бляди все еще ищу цветок?

Я так наивен, глупость в моей конуре — любимый уголок

Истрачу себя донельзя, уже истратил

Я захожу назад и вижу надпись на стене

Что все не исчезает

Прости, я потерял ключи

Прости, я в своей комнате теперь один

И «ни любви, ни тоски, ни жалости»

И тряпкой не сотрешь, нет

И краска не возьмет — оно проявится

И будет снова грызть изнутри

Устал уже, что от меня останется кроме тепла

Что отдал лилиям в горшке?

За подоконником куча опустошенных тел и иней

Он как и моя чернота под солнце пропадет

И я стану пылью

И я стану пылью

Я не был с собой строг, позволял многое

Пускал сюда всех подряд и как же теперь я рад

Что снова моя комната

Как и надо было еще тогда

Закрыта на замки, забита палками с гвоздями и я

Истрачу себя донельзя, уже истратил

Я захожу назад и вижу надпись на стене

Что все не исчезает

Прости, я потерял ключи

Прости, я в своей комнате теперь один

И «ни любви, ни тоски, ни жалости»

И тряпкой не сотрешь, нет

И краска не возьмет — оно проявится

И будет снова грызть изнутри

Устал уже, что от меня останется кроме тепла

Что отдал лилиям в горшке?

Mijn geest is mijn kamer

Het heeft zwarte muren en een wit plafond.

Ik zal iedereen door het raam laten kijken, de deuren op slot doen

Afsluitbare deuren

Ik val in slaap op de grond, er is geen licht en er was niet,

Maar ik ben alleen hier vrij, en geen mensen of meubels

En de wijzerplaat bevroor: ik ben op het balkon, er is een sneeuwval van emoties

Waarom zocht ik in mijn zakken naar herinneringen?

Waarom heb je hetzelfde gekregen?

Waar zoek ik nog een bloem met mijn handen door de lokken van een andere hoer?

Ik ben zo naïef, domheid in mijn kennel is mijn favoriete hoekje

Ik zal mezelf volledig uitgeven, ik heb al uitgegeven

Ik ga terug en zie het schrift op de muur

Dat niet alles verdwijnt

Het spijt me dat ik mijn sleutels ben kwijtgeraakt

Het spijt me, ik ben nu alleen in mijn kamer

En "geen liefde, geen verlangen, geen medelijden"

En je kunt het niet wissen met een doek, nee

En de verf zal niet nemen - het zal verschijnen

En zal weer van binnenuit knagen

Ik ben al moe van wat er van me zal blijven behalve warmte

Wat heb je aan de lelies in de pot gegeven?

Achter de vensterbank een stapel verwoeste lichamen en vorst

Hij zal, net als mijn zwartheid, onder de zon verdwijnen

En ik zal stof worden

En ik zal stof worden

Ik was niet streng voor mezelf, ik liet veel toe

Ik laat iedereen hier binnen en wat ben ik nu blij

Wat is mijn kamer ook alweer

Zoals het toen had moeten zijn

Opgesloten, volgestopt met stokken en spijkers, en ik

Ik zal mezelf volledig uitgeven, ik heb al uitgegeven

Ik ga terug en zie het schrift op de muur

Dat niet alles verdwijnt

Het spijt me dat ik mijn sleutels ben kwijtgeraakt

Het spijt me, ik ben nu alleen in mijn kamer

En "geen liefde, geen verlangen, geen medelijden"

En je kunt het niet wissen met een doek, nee

En de verf zal niet nemen - het zal verschijnen

En zal weer van binnenuit knagen

Ik ben al moe van wat er van me zal blijven behalve warmte

Wat heb je aan de lelies in de pot gegeven?