Descent - Saving Grace

Clinging to the edge of my sanity and I’m about to lose my grip.

3285 taking it’s toll on my life.

Who is this man that stares back from the mirror?

Is this beast my own creation?

As the final grain of sand drops free from the hourglass, I’ve lost sight.

I’m looking away.

I’m not the same.

I’m not the boy who wrote those words.

Can’t shake the shame;

with my head in my hands is there anything worse than

forgetting your ways?

Than forgetting those nights and forgetting those days?

I am to blame.

I’m looking away.

I’m walking away.

Tearing from the inside.

Hearing voices, seeing signs.

Trying to find the answers.

Losing ground, I’ve lost my mind.

I could never imagine;

I could never perceive how this ending would come.

Always figured that something;

always figured that someone would tell me I’m

done, but the fighting has killed me, and the fire within me has stifled and

died.

Now they’re looking within me and they’re looking right through me,

exposing this lie.

Tearing from the inside.

Hearing voices, seeing signs.

Trying to find the answers.

Losing ground, I’ve lost my mind.

I’ve become the downside.

Everything we once built I’ve destroyed.

I am one with suicide…

stumbling through this endless void.

I am the apocalypse.

Betrayal on my lips.

Walking alone through this abyss, my purpose remains clear…

Freedom.

I walk free.

Walking free from the chains of a dead man.

I walk free.

I walk free from these chains.

Ik klamp me vast aan de rand van mijn gezond verstand en ik sta op het punt mijn grip te verliezen.

3285 eist zijn tol van mijn leven.

Wie is deze man die terugkijkt vanuit de spiegel?

Is dit beest mijn eigen creatie?

Terwijl de laatste zandkorrel uit de zandloper valt, ben ik het zicht verloren.

Ik kijk weg.

ik ben niet hetzelfde.

Ik ben niet de jongen die die woorden heeft geschreven.

Kan de schaamte niet afschudden;

met mijn hoofd in mijn handen is er iets ergers dan

je wegen vergeten?

Dan die nachten vergeten en die dagen vergeten?

Het is mijn schuld.

Ik kijk weg.

Ik loop weg.

Scheuren van binnenuit.

Stemmen horen, tekenen zien.

Proberen de antwoorden te vinden.

Ik verlies terrein, ik ben mijn verstand kwijt.

Ik had me nooit kunnen voorstellen;

Ik had nooit kunnen bevatten hoe dit einde zou komen.

Altijd gedacht dat iets;

dacht altijd dat iemand me zou vertellen dat ik dat ben

gedaan, maar de gevechten hebben me gedood, en het vuur in mij is gesmoord en...

ging dood.

Nu kijken ze in mij en ze kijken dwars door mij heen,

het blootleggen van deze leugen.

Scheuren van binnenuit.

Stemmen horen, tekenen zien.

Proberen de antwoorden te vinden.

Ik verlies terrein, ik ben mijn verstand kwijt.

Ik ben de keerzijde geworden.

Alles wat we ooit hebben gebouwd, heb ik vernietigd.

Ik ben iemand met zelfmoord...

struikelend door deze eindeloze leegte.

Ik ben de apocalyps.

Verraad op mijn lippen.

Als ik alleen door deze afgrond loop, blijft mijn doel duidelijk...

Vrijheid.

Ik loop vrij.

Vrij lopen van de ketenen van een dode man.

Ik loop vrij.

Ik loop vrij van deze ketenen.