Exitium - Save Your Last Breath

The envoy of doom

Has entered the gates of pain

The demons in hell

Are unleashed to end their fate

(to release their hatred)

Our end is carved in stone

We are left back on our own

Our prayers stray in the woods of the deaf

(in the woods of the deaf)

Our thoughts are captured in endless traps

They are scratching our back summoning storms to tear the world apart

Clouds are breaking

And flood the fields we grew

Sands of time are sinking

The last drop in our ocean of dreams has dried

(tear the world apart)

Our blossom of life is shattered

The leaves are scattered

Our blossom of life is shattered

The leaves are scattered

The king of chaos observes

With pride

The ruins of aeon

In the darkest of all nights

The silence shrieks

The sanctuary of destruction is complete

Earth has dried

Skies are burning

Mountains are collapsing

There is no turning back

The delusion of burden

Has led our faith

And dragged our legacy

In never-ending depths

Memories traveled through storm and rain

To find their place, to drown our pain

There is blood on our hands

In the mirror of time

We see our own nails

Stuck in our back

De gezant van de ondergang

Is de poorten van pijn binnengegaan

De demonen in de hel

Worden losgelaten om hun lot te beëindigen

(om hun haat los te laten)

Ons einde is in steen gehouwen

We zijn alleen thuis gebleven

Onze gebeden dwalen af ​​in de bossen van doven

(in het bos van doven)

Onze gedachten zijn gevangen in eindeloze vallen

Ze krabben onze rug en roepen stormen op om de wereld te verscheuren

Wolken breken door

En overstroom de velden die we hebben verbouwd

Het zand van de tijd zinkt weg

De laatste druppel in onze oceaan van dromen is opgedroogd

(verscheur de wereld)

Onze bloesem van het leven is verbrijzeld

De bladeren zijn verspreid

Onze bloesem van het leven is verbrijzeld

De bladeren zijn verspreid

De koning van de chaos observeert

Met trots

De ruïnes van aeon

In de donkerste van alle nachten

De stilte schreeuwt

Het heiligdom van vernietiging is voltooid

De aarde is opgedroogd

Luchten branden

Bergen storten in

Er is geen weg terug

De waan van de last

Heeft ons geloof geleid

En sleepte onze erfenis mee

In oneindige diepten

Herinneringen reisden door storm en regen

Om hun plaats te vinden, om onze pijn te verdrinken

Er kleeft bloed aan onze handen

In de spiegel van de tijd

We zien onze eigen nagels

Vast in onze rug