Picasso De Ciudad - Saurom

¿Quien mi rostro podrá pintar?

…y vivir la eternidad…

La tarde se presenta fresca

Hay que pintar…

El rostro de cualquier persona…

En cualquier lugar…

Montas el viejo caballete

Te sientes bien

Desparramas diez mil colores

Tomas el pincel

Lienzos de luz, pincel de sal

Tus trazos viven sin hablar

Tu corazón fluye pasión

Artista sólo en mi canción

Se sentó un día en tu taburete

Una mujer

El alma más preciosa en vida

Que hayas soñado ver

No pudiste plasmar sus rasgos

En un papel

Su mirada venció al talento

Y te hace enloquecer

Wie kan mijn gezicht schilderen?

…en leef de eeuwigheid…

De middag is koel

Je moet schilderen...

Iemands gezicht...

Overal…

Je monteert de oude ezel

Je voelt je goed

Je verspreidt tienduizend kleuren

jij neemt de borstel

Doeken van licht, penseel van zout

Je slagen leven zonder te spreken

Je hart stroomt passie

Alleen artiest op mijn nummer

Hij zat op een dag op je kruk

Een vrouw

De kostbaarste ziel in het leven

waarvan je gedroomd hebt om te zien

Je kon hun kenmerken niet vastleggen

op papier

Zijn blik sloeg talent

En je wordt er gek van