La Casa De Los Espejos - Saurom

-Debo partir, la antigua ciudad

De Cadiz de atrás

No llores más, hijita tus lágrimas

Me harán volver…

Piensa que yo estaré, surcando mares

Dibujando en las nubes nuestra unión

Pronto he de regresar, tus ojos son mis

Ojos, ojos de consuelo y pesar

-Padre quisiera ser, un ángel que

Te guía por los senderos de la mar

Sólo decirte que, por cada viaje que hagas

Un espejo me regalarás

Aquella hermosa niña, se convirtió en mujer

En la ventana espera al Capitán, fiel marinero

Que la obsequiará…con un espejo…

Cientos de años han pasado de tu muerte

Montas guardia a las puertas de tu hogar

Ahogas la traición de tu alma en pena, no

Hay reflejo, no hay reflejo…

En La Casa de Los Espejos…

La casa fue, llenándose de lunas cada vez más

Al regresar, caricias y besos sólo se centraban en él

Su madre se sintió celosa y en un ataque

De locura envenenó

A la muchacha que murió en el acto…

La cárcel será tu cruz

-Varios siglos después, en La Casa

De Los Espejos mi alma aún sigue en pie

Nunca más supe qué fue de mi padre, los

Océanos lo raptaron… quiere morir

Aún hoy cuando alguien entra

En la infeliz morada

Ve los reflejos de su rostro

Desaparecen y escuchan gemir

A una mujer…

-Ik moet vertrekken, de oude stad

Van Cádiz van achteren

Huil niet meer, kleine dochter, je tranen

Ze zullen me terug laten komen...

Denk dat ik zal zijn, zeeën zeilen

Onze vakbond in de wolken tekenen

Binnenkort moet ik terugkeren, jouw ogen zijn mijn

Ogen, ogen van troost en spijt

-Vader die ik zou willen zijn, een engel die

Het leidt je langs de paden van de zee

Zeg dat maar, voor elke reis die je maakt

Je geeft me een spiegel

Dat mooie meisje, werd een vrouw

Bij het raam wacht de Kapitein, trouwe zeeman

Dat hij haar zal geven... met een spiegel...

Honderden jaren zijn verstreken sinds je dood

Je staat op wacht bij de deuren van je huis

Je verdrinkt het verraad van je ziel in pijn, nee

Er is reflectie, er is geen reflectie...

In het spiegelhuis...

Het huis ging, zich vullend met meer en meer manen

Bij terugkomst waren strelingen en kusjes alleen op hem gericht

Zijn moeder voelde zich jaloers en in een aanval

van waanzin vergiftigd

Aan het meisje dat ter plekke stierf...

De gevangenis zal je kruis zijn

-Enkele eeuwen later, in La Casa

Vanuit de spiegels staat mijn ziel nog steeds

Ik heb nooit geweten wat er van mijn vader werd, de

Oceanen hebben hem ontvoerd... hij wil dood

Zelfs vandaag als er iemand binnenkomt

In de ongelukkige verblijfplaats

Zie de weerspiegeling van zijn gezicht

Verdwijn en hoor kreunen

Aan een vrouw...