Let Us Not Forget - Sami Yusuf

Let us not forget who we are, whence we came, where we shall go;

Let us not forget that pre-eternal day when we bore witness,

Bore witness to His Lordship with a resounding yea,

Which does still echo under the vaults of the celestial realm.

Let us not forget the intimacy of the Beloved’s embrace,

The warmth of Her bosom when we in union were.

We have now fallen and forgotten who we are,

Wandering on earth with no compass in hand.

But we can remember, so let us not forget.

Let us not forget that although cast in this lowly world,

Although blinded by veils of neglect and heedlessness,

Although forgetfulness our second nature has become,

We are placed here on earth to remember and can remember.

Let us not forget then to remember our Origin and End,

To remember who we really are as we make this journey of earthly life.

Laten we niet vergeten wie we zijn, waar we vandaan kwamen, waar we naartoe zullen gaan;

Laten we die voor-eeuwige dag niet vergeten toen we getuigden,

Getuige van Zijne Lordship met een volmondig ja,

Wat nog steeds weergalmt onder de gewelven van het hemelse rijk.

Laten we de intimiteit van de omhelzing van de Geliefde niet vergeten,

De warmte van Haar boezem toen we in unie waren.

We zijn nu gevallen en vergeten wie we zijn,

Zwerven op aarde zonder kompas in de hand.

Maar we kunnen het ons herinneren, dus laten we het niet vergeten.

Laten we niet vergeten dat, hoewel geworpen in deze nederige wereld,

Hoewel verblind door sluiers van verwaarlozing en achteloosheid,

Hoewel vergeetachtigheid onze tweede natuur is geworden,

We zijn hier op aarde geplaatst om te onthouden en te kunnen onthouden.

Laten we dan niet vergeten ons Oorsprong en Einde te herinneren,

Om te onthouden wie we werkelijk zijn als we deze reis van het aardse leven maken.