The Green Years - Sad Lovers & Giants

I can tell myself i know the answers

Try to puzzle out the painful things i’ve yet to learn

But i don’t understand the subtle plan

And still i wonder

As the seeds we’ve sown fall to earth and grow

In a barren land

Sheltered in our seasoned hardness

Shall we shed a stagnant tear to ease our wooden hearts?

Well that depends

With our precious hands clutching painted sand

And our broken wheels in doubt as we turn for home

Melting in a dream of gardens

I was walking through the trees when someone called my name

I long to trespass down that path again

And though i’ve no regrets

I can still recall when the first leaves fall

How i lost my way

Parachuting into darkness

Doesn’t every wounded hero live to fight again?

I’m baling out

But the profiteers stole my surplus years

Am i somersaulting headlong into the ground?

Ik kan tegen mezelf zeggen dat ik de antwoorden weet

Probeer de pijnlijke dingen uit te puzzelen die ik nog moet leren

Maar ik begrijp het subtiele plan niet

En toch vraag ik me af

Terwijl de zaden die we hebben gezaaid, op aarde vallen en groeien

In een onvruchtbaar land

Beschut in onze doorgewinterde hardheid

Zullen we een stilstaande traan laten om ons houten hart te kalmeren?

Nou dat hangt ervan af

Met onze kostbare handen die geverfd zand vasthouden

En onze gebroken wielen in twijfel als we naar huis draaien

Smelten in een droom van tuinen

Ik liep door de bomen toen iemand mijn naam riep

Ik verlang ernaar om dat pad weer te betreden

En hoewel ik er geen spijt van heb

Ik kan me nog herinneren wanneer de eerste bladeren vallen

Hoe ik de weg kwijt raakte

Parachutespringen in de duisternis

Leeft niet elke gewonde held om opnieuw te vechten?

ik ben aan het balen

Maar de profiteurs hebben mijn overtollige jaren gestolen

Maak ik een salto voorover in de grond?