Seven Kinds of Sin - Sad Lovers & Giants

With golden wings of fire

He’s flown away across the fields

Nobody answers when he calls

I knew this time would come

Like winters hand of frozen steel

Riding a stallion down the hall

Seven times I’ve heard my conscience cry

I’ve never worked out why I need to live this tainted life

I cast a careless glance

Into the lake of my desires

Such are reflections on all that’s passed

And if I stare too hard

The ripples dance and call me liar

How do they know me I’ve never asked?

Seven times I’ve heard my conscience cry

I’ve never worked out why i need to live this tainted life

I’m waking up at last

With bitter after tastes of guilt

Shooting deserters we fired at will

And there’s a silhouette

A faceless shape that we have built

Scratching the dirt on the distant hills

Seven times I’ve heard my conscience cry

I’ve never worked out why I need to live this tainted life

How do i feel right now?

Suddenly I’m not sure

Slowly we all fall down

Like broken horses

Met gouden vleugels van vuur

Hij is weggevlogen over de velden

Niemand neemt op als hij belt

Ik wist dat deze tijd zou komen

Als winterhand van bevroren staal

Een hengst door de gang rijden

Zeven keer heb ik mijn geweten horen huilen

Ik ben er nooit achter gekomen waarom ik dit bedorven leven moet leiden

Ik werp een onzorgvuldige blik

In het meer van mijn verlangens

Dat zijn reflecties op alles wat voorbij is

En als ik te hard staar

De rimpelingen dansen en noemen me leugenaar

Hoe kennen ze mij die ik nooit heb gevraagd?

Zeven keer heb ik mijn geweten horen huilen

Ik ben er nooit achter gekomen waarom ik dit bedorven leven moet leiden

Ik word eindelijk wakker

Met bittere nasmaak van schuld

Deserteurs neerschieten die we naar willekeur hebben afgevuurd

En er is een silhouet

Een gezichtsloze vorm die we hebben gebouwd

Het vuil krassen op de verre heuvels

Zeven keer heb ik mijn geweten horen huilen

Ik ben er nooit achter gekomen waarom ik dit bedorven leven moet leiden

Hoe voel ik me nu?

Opeens weet ik het niet zeker

Langzaam vallen we allemaal naar beneden

Als gebroken paarden