Apparition of the Revolution - Sabbath Assembly

It is torture that you kill me

As your knife goes gliding in

Cut my vein to the spirit

Of the child I have been

My life screams as you carve me

Hold my guts inside your hands

Heaven brings newly warmed blood

As you drain my heart again

With blind acceptance I swallow all your lies

Yet consumed by rage I learn only to reside

In fear of the apparition of the revolution

Apparition of the Revolution

Poised at the edge of destruction

Fist held straight up in the sky

I marvel at the corpses moving

Is it I who give them life

And still am I to blame

As the water’s closing in

Submerged in futile tragedy

The rumbling of The End

Yet a 1,000 armies' poisons never could stop my grief

Some angels had the nerve to interrupt my peace

In admiration of the apparition of the revolution

And in a wild and sudden dance

We mocked at Time, Fate, and Chance

Singing, «God is Joy, and Joy is Love»

And in our eyes there flashed a glow

Of brightness to and fro

And in this all our song arose

You spoke, ‘I see your eyes grow dim

With all the sorrow of men

Now wrapped in dreams again

Be still, my friend'

Apparition of the Revolution

Finally I grasp your pleasure

It’s to see me slowly burn

The revelation no longer ghostly

Solid form of rebellion

[A mother dreams of her sons united

Her children’s eyes drawn blank and flat]

With each step I further fall into the void

With each life I lived I stopped just slightly short

In dreaming of the Apparition of the Revolution

By hunting for the Apparition of the Revolution

In dying for the Apparition of the Revolution

Out of love for the Apparition of the Revolution

Het is een marteling dat je me vermoordt

Terwijl je mes naar binnen glijdt

Snijd mijn ader naar de geest

Van het kind dat ik ben geweest

Mijn leven schreeuwt als je me kerft

Houd mijn lef in je handen

De hemel brengt nieuw opgewarmd bloed

Terwijl je mijn hart weer leegmaakt

Met blinde acceptatie slik ik al je leugens in

Maar verteerd door woede leer ik alleen te wonen

Uit angst voor de verschijning van de revolutie

Verschijning van de revolutie

Klaar voor de vernietiging

Vuist recht omhoog in de lucht gehouden

Ik verwonder me over de lijken die bewegen

Ben ik het die hen het leven schenkt?

En nog steeds heb ik de schuld

Naarmate het water dichterbij komt

Ondergedompeld in een zinloze tragedie

Het gerommel van The End

Maar de vergiften van 1000 legers konden mijn verdriet nooit stoppen

Sommige engelen hadden het lef om mijn vrede te onderbreken

Uit bewondering voor de verschijning van de revolutie

En in een wilde en plotselinge dans

We spotten met Time, Fate, and Chance

Zingen, "God is Vreugde, en Vreugde is Liefde"

En in onze ogen flitste er een gloed

Van helderheid heen en weer

En hierin ontstond al ons lied

Je sprak, 'ik zie je ogen dimmen'

Met al het verdriet van mannen

Nu weer verpakt in dromen

Wees stil, mijn vriend'

Verschijning van de revolutie

Eindelijk begrijp ik je plezier

Het is om me langzaam te zien branden

De openbaring is niet langer spookachtig

Solide vorm van rebellie

[Een moeder droomt van verenigde zonen

De ogen van haar kinderen leeg en plat getrokken]

Met elke stap val ik verder in de leegte

Bij elk leven dat ik leefde, stopte ik net iets te kort

In dromen van de verschijning van de revolutie

Door te jagen op de verschijning van de revolutie

In het sterven voor de verschijning van de revolutie

Uit liefde voor de verschijning van de revolutie