Se fue - Rosana

Como un castillo de arena

Como una torre de naipes

Así te deja la pena para que no te levantes

Se fue buscando problemas

Por no encontrar soluciones

Buscó la puerta del mundo con el alma hecha jirones

Si hubiéramos llegado

No habría descolgado sus ganas de escapar

Salió de la trinchera

Desnuda sin bandera y con ganas de volar

Se fue, se fue, se fue

Como bala perdida sobre un campo de minas

Se fue, se fue, se fue

No esperó la mañana donde todo se aclara

Y se fue

Dejó una foto vacía

Con la sonrisa pintada

Abrió la puerta del mundo con la llave equivocada

Se le mojaron las alas

Se le secaron las ganas

Se despidió a duras penas, se escapo de madrugada

Si hubiéramos llegado

No habría descolgado sus ganas de escapar

Dejó lo que se queda

Recuerdos que se queman con ganas de llorar

Se fue, se fue, se fue…

Se le apagó la vida

El día que se fue y no sé ¿por qué?

y no sé

No quiso otra salida

Con tanta calle pa’correr, yo no sé

Tan solo parecía

Quitar lo que dolía

Eso es todo lo que sé

Se fue, se fue, se fue…

Se escapo de la guerra, se salió de la tierra

Se fue, se fue, se fue

No esperó la mañana donde todo se aclara y se fue

Als een zandkasteel

Als een toren van kaarten

Zo verlaat verdriet je zodat je niet opstaat

Hij ging op zoek naar problemen

Voor het niet vinden van oplossingen

Hij zocht de deur van de wereld met zijn ziel aan flarden

als we waren aangekomen

Hij zou zijn verlangen om te ontsnappen niet hebben weggenomen

kwam uit de loopgraaf

Naakt zonder vlag en willen vliegen

Weg weg weg

Als een verdwaalde kogel over een mijnenveld

Weg weg weg

Hij wachtte niet op de ochtend waarop alles duidelijk wordt

En hij ging weg

liet een lege foto achter

met een geschilderde glimlach

Hij opende de deur naar de wereld met de verkeerde sleutel

Zijn vleugels zijn nat geworden

zijn verlangen droogde op

Hij nam met moeite afscheid, hij ontsnapte bij zonsopgang

als we waren aangekomen

Hij zou zijn verlangen om te ontsnappen niet hebben weggenomen

liet wat overblijft

Herinneringen die branden willen huilen

Weg weg weg…

Zijn leven was gedoofd

De dag dat hij wegging en ik weet niet waarom?

en ik weet het niet

Hij wilde geen andere uitweg

Met zoveel straten om te rennen, ik weet het niet

het leek gewoon

neem weg wat pijn doet

Dat is alles wat ik weet

Weg weg weg…

Hij rende weg van de oorlog, hij verliet de aarde

Weg weg weg

Hij wachtte niet op de ochtend waarop alles opklaarde en vertrok