En la memoria de la piel - Rosana

Por poder puede ser que este amor sin medida

Se nos quede a vivir en la piel para toda la vida

Y a la vez puede ser que nos lleven los vientos

A mitad de un desierto y termine muriendo de sed

En la memoria de la piel, te extraño

Donde no te pueda ver, te extraño

Con el sol en la mirada, con las luces apagadas

Cuando no te puedo ver, amor, te extraño tanto que

Se me eriza el latido y no hay tierra ni olvido que acabe con tanto querer

Y a la vez puede ser que nos lleven los vientos

Y que una bala del tiempo nos hiera y nos haga caer

En la memoria de la piel, te extraño

Donde no te pueda ver, te extraño

Con el sol en la mirada, con las luces apagadas

Cuando no te puedo ver, amor, te extraño

En la memoria de la piel, te extraño

Del derecho y del revés no sabes bien cuánto te extraño

En el corazón del alma donde todo se desarma

Cuando no te puedo ver, te extraño

Door macht kan het zijn dat deze liefde zonder mate

We blijven ons leven lang in onze huid leven

En tegelijkertijd kan het zijn dat de wind ons meeneemt

Midden in een woestijn en ik stierf van de dorst

In de herinnering aan de huid, ik mis je

Waar ik je niet kan zien, mis ik je

Met de zon in onze ogen, met de lichten uit

Als ik je niet kan zien, schat, ik mis je zo erg dat

Mijn hartslag trilt en er is geen land of vergeetachtigheid die eindigt met zoveel liefde

En tegelijkertijd kan het zijn dat de wind ons meeneemt

En dat een kogel des tijds ons verwondt en ons laat vallen

In de herinnering aan de huid, ik mis je

Waar ik je niet kan zien, mis ik je

Met de zon in onze ogen, met de lichten uit

Als ik je niet kan zien, schat, ik mis je

In de herinnering aan de huid, ik mis je

Ondersteboven en binnenstebuiten, je weet niet hoeveel ik je mis

In het hart van de ziel waar alles uit elkaar valt

Als ik je niet kan zien, mis ik je