Al filo de la madrugada - Rosana

Al filo de la madrugada

Prendi la luz de la maana,

Y escribi en papel, una y otra vez

Me despido, me marcho pa' no volver.

Sali a vivir con tantas ganas

Que ech a correr pidiendo nada,

Y empez a creer, que por una vez

El dolor que senta le hara bien.

Lo que duele no es irse, duele despedirse,

Lo que duele no es el invierno gris,

Lo que mata y remata es la cicatriz.

Lo que hoy duele, maana puede que sea nada,

Porque un mundo despierta, cuando el otro se apaga.

El corazn no se equivoca,

Se guarda todo lo que toca,

Late por amor, late por dolor,

Se confunde, se entrega, se parte en dos.

Sabe perdonar, pero no sabr olvidarse,

Porque el corazn solo sabe hacer las paces,

Y empez a creer que por una vez

El dolor que senta se ira.

Lo que duele no es irse, duele despedirse,

Lo que duele no es el invierno gis…

Aan de rand van de dageraad

Ik deed het ochtendlicht aan,

En ik schreef op papier, keer op keer

Ik zeg gedag, ik vertrek om niet terug te keren.

Ik ging uit om te leven met zoveel verlangen

Dat ik rende om niets te vragen,

En ik begon te geloven, dat voor een keer

De pijn die hij voelde, zou hem goed doen.

Wat pijn doet, is niet weggaan, het doet pijn om afscheid te nemen,

Wat pijn doet is niet de grijze winter,

Wat doodt en afmaakt is het litteken.

Wat vandaag pijn doet, is morgen misschien niets meer

Omdat de ene wereld wakker wordt, wanneer de andere uitgaat.

Het hart is niet verkeerd,

Het bewaart alles wat het aanraakt,

Het klopt voor liefde, het klopt voor pijn,

Het raakt in de war, het geeft zich over, het breekt in tweeën.

Hij weet hoe te vergeven, maar hij zal niet weten hoe te vergeten,

Omdat alleen het hart vrede weet te sluiten,

En ik begon dat voor een keer te geloven

De pijn die ik voelde zal verdwijnen.

Wat pijn doet, is niet weggaan, het doet pijn om afscheid te nemen,

Wat pijn doet, is niet de wintergis...