Killing Time - Rökkurró

This place was never my home,

I was one of the statues.

The grey was filling senses,

killing time, waiting for time’s turn.

We’re never growing old,

we are collecting lines.

We’re never growing old,

we are making moments.

We’re never growing old,

we are losing things.

We’re never growing old,

we’re just made of dust.

The stairs are just as long as twenty years ago.

Each step hurts,

is this how it goes?

The thought of one more hand

lifting off the weight.

It breaks me.

These scars,

these pictures,

these broken bones.

They are life,

they are life as it goes.

We’re never growing old,

we are collecting lines.

We’re never growing old,

we are making moments.

We’re never growing old,

we are forgetting things.

We’re never growing old,

we’re just made of dust.

Deze plaats was nooit mijn thuis,

Ik was een van de standbeelden.

Het grijs vulde de zintuigen,

tijd doden, wachten op de beurt van de tijd.

We worden nooit oud,

we verzamelen regels.

We worden nooit oud,

we maken momenten.

We worden nooit oud,

we verliezen dingen.

We worden nooit oud,

we zijn gewoon van stof.

De trappen zijn net zo lang als twintig jaar geleden.

Elke stap doet pijn,

is dit hoe het gaat?

De gedachte aan nog een hand

het gewicht opheffen.

Het breekt me.

deze littekens,

deze foto's,

deze gebroken botten.

Ze zijn het leven,

ze zijn het leven zoals het gaat.

We worden nooit oud,

we verzamelen regels.

We worden nooit oud,

we maken momenten.

We worden nooit oud,

we vergeten dingen.

We worden nooit oud,

we zijn gewoon van stof.