Mal À La Vie - Rohff

Mon cœur, mes poumons: mon ventre forme un triangle de douleur

J’sais pas ce que j’ai, je souffre de toute ma couleur

Toute ma vie, toute mon âme, tout va mal dans ma famille

J’vois plus mon fils, je ne peux retenir mes larmes quand je prie

J’ai de quoi manger ou dormir, j’suis pas handicapé

J’ai perdu l’appétit, l’envie bloquée sur mon canapé

Epuisé, j’ai puisé trop d'énergie

J’ai nagé trop loin et les vagues m’empêchent d'émerger

Le succès écorché vif, mes oreilles sifflent

Comme si je leur faisais du mal parce que j’ai réussi

Ma position nécessite beaucoup de self-control

J’suis pas né ici, ma franchise fait que je suis seul contre eux

Malheureux mais vaillant et valeureux

Quand tu perds confiance en toi, t’es mal tombé amoureux

Dieu, aide-moi !

Dieu, aime-moi !

Dieu, protège-moi, préserve-moi !

Le diable me harcèle, je prend sur moi-même

Dégoûté de la société, de leur showbiz, de leurs soirées mondaines

J’ignore le Rap Game, je bicrave mes trophées

En train d'étouffer, l’impression d’avoir tout fait

Jour et nuit j’ai mal à la vie

J’assume mes choix, ce que je suis

Ma chute fera le bonheur de mes ennemis

Je perds mes forces, qu’est-ce qu’il m’arrive?

Chacun son épreuve, riche ou appauvri

De tout ce qui me manque tout ce que j'écris

Dieu m'éprouve, mais j’ai confiance en lui

Je suis déçu de l’Homme, des cœurs pourris

Pour les frères et sœurs enfermés: prends ton mal en patience

T’as l’esprit en cavale, est-ce que la justice a un sens?

En séquestrant l’existence, les faibles cachetonnent l’espoir

En perdant leur sens, habités par le fantôme du parloir

On t’ouvre la cage après t’avoir coupé les ailes

Démerde-toi, compte pas sur eux pour dédommager tes séquelles

On devient ce qu’on endure, incarnation de la rancœur

Tes sentiments se prennent des murs tellement il fait noir dans les coeurs

Usé d’y croire, l’Homme sait plus quoi faire pour décevoir

Accoutumé à donner sans jamais recevoir

A faire plus que mon devoir, incompris

Comme les symptômes de tueur en série a son prix

Par la cess, le manque d’affection, ou le mépris

La frustration d’un enterré vivant qui crie sa survie

Si tu m’entends dans ta dépression: faut relativiser

Voir par les yeux du tiers monde, ou de ceux qui ont l’avenir paralysé

Tous déséquilibrés, à des degrés différents

Certains renfermés sur eux mêmes, ont perdu la clef

Le goût de la vie peu fruité renvoie le bonheur en crypté

L’entourage n’a pas le réseau pour capter

Le nombre d’amis se réduit au fur et a mesure

Je me retrouve seul avec ma plume au fil des mesures

L’impression qu’on me bloque le passage sur terre

Les jours nous creusent et les années nous enterrent

Toi qui viens de perdre un être cher, t’encaisses

Sans jamais rendre la monnaie

Cher, c’est ton cœur qui mange et le temps qui digère

Souffres en silence comme un sourd-muet

Pour ceux qui ont touché le fond le leur bouteille

Qui se roulent dans leur gerbe

Les problèmes servis sur un plateau d’argent

En mal d’amour et d’argent, c’est urgent

Sèche tes larmes, si la douleur te transporte prend le volant

Plus brave que poser une lame sur l’avant-bras et jouer du violon

Comme un arbre en automne, je perds mes moyens à toutes les saisons

Plus rien ne m'étonne, du bout de la foi j’retiens la raison

Victime d'être conscient, victime des passions

Relativise, Dieu est avec les patients

Mijn hart, mijn longen: mijn buik vormt een driehoek van pijn

Ik weet niet wat ik heb, ik heb last van al mijn kleuren

Mijn hele leven, mijn hele ziel, alles is verkeerd in mijn familie

Ik zie mijn zoon niet meer, ik kan mijn tranen niet bedwingen als ik bid

Ik heb genoeg te eten of te slapen, ik ben niet gehandicapt

Ik verloor mijn eetlust, het verlangen geblokkeerd op mijn bank

Uitgeput, ik trok te veel energie

Ik zwom te ver en de golven zorgen ervoor dat ik niet tevoorschijn kom

Succes levend gevild, mijn oren suizen

Alsof ik ze pijn deed omdat het me gelukt is

Mijn positie vereist veel zelfbeheersing

Ik ben hier niet geboren, mijn openhartigheid maakt me alleen tegen hen

Ongelukkig maar dapper en dapper

Wanneer je het vertrouwen in jezelf verliest, werd je zwaar verliefd

God helpe mij!

God, hou van mij!

God, bescherm mij, bewaar mij!

De duivel valt me ​​lastig, ik neem het op mij

Walgen van de samenleving, hun showbizz, hun sociale feesten

Ik negeer de Rap Game, ik hack mijn trofeeën

Verstikking, het gevoel alsof ik het allemaal heb gedaan

Dag en nacht doet mijn leven pijn

Ik ga uit van mijn keuzes, wie ik ben

Mijn val zal mijn vijanden gelukkig maken

Ik verlies mijn kracht, wat gebeurt er met mij?

Iedereen heeft zijn beproeving, rijk of verarmd

Van alles mis ik alles wat ik schrijf

God test me, maar ik vertrouw hem

Ik ben teleurgesteld in Man, rotte harten

Voor broers en zussen opgesloten: neem je pijn in geduld

Heb je gedachten op vrije voeten, heeft gerechtigheid zin?

Door het bestaan ​​af te zonderen, verbergen de zwakken hoop

Ze verliezen hun zintuigen, bewoond door de geest van de salon

We openen de kooi voor je na het knippen van je vleugels

Kom er overheen, reken er niet op dat ze je nawerkingen compenseren

We worden wat we doorstaan, de belichaming van wrok

Je gevoelens nemen de muren in beslag, dus het is donker in de harten

Moe van het erin te geloven, weet de mens niet meer wat hij moet doen om teleur te stellen

Gewend om te geven zonder ooit te ontvangen

Om meer te doen dan mijn plicht, verkeerd begrepen

Zoals seriemoordenaarsymptomen zijn prijs hebben

Door te stoppen, gebrek aan genegenheid of minachting

De frustratie van een levend begraven die schreeuwt om te overleven

Als je me hoort in je depressie: je moet dingen in perspectief plaatsen

Om te zien door de ogen van de derde wereld, of degenen die de toekomst verlamd hebben

Allemaal onevenwichtig, in verschillende mate

Sommigen teruggetrokken, sleutel kwijt

De kleine fruitige smaak van het leven stuurt geluk versleuteld terug

De entourage heeft niet het netwerk om vast te leggen

Het aantal vrienden neemt in de loop van de tijd af

Ik vind mezelf alleen met mijn pen over de maatregelen

De indruk dat ik de doorgang op aarde geblokkeerd ben

De dagen hollen ons uit en de jaren begraven ons

Jij die net een dierbare hebt verloren, verzilver je

Nooit wisselgeld geven

Lieverd, het is je hart dat eet en de tijd die verteert

Lijd in stilte als een doofstomme

Voor degenen die een dieptepunt hebben bereikt

Die in hun schoof rollen?

Problemen geserveerd op een presenteerblaadje

In pijn van liefde en geld is het dringend

Droog je tranen, als de pijn je draagt ​​kruip je achter het stuur

Dapper dan een mes op je onderarm leggen en viool spelen

Als een boom in de herfst verlies ik mijn middelen in alle seizoenen

Niets verbaast me meer, vanaf het einde van het geloof behoud ik de reden

Slachtoffer van bewust zijn, slachtoffer van passies

Relativeer, God is met de patiënten